انعطاف در انتخاب (سوم)

سلام و درود .

علاقه ،  انعطاف ، ترکیب . سه موضوعی که در این قسمت مطرح شد . 

من در زندگیم به رنگ آبی علاقه دارم . اما انعطاف هم دارم و اون رو با سفید ،  مشکی ، سورمه ای هم ترکیب می کنم .

من به کتونی  علاقه دارم. ولی انعطاف هم دارم و اون رو با کفش مشکی هم ترکیب میکنم و بعضی روزها اون رو میپوشم . 

من به مادرم علاقه دارم ولی انطاف به خرج میدم و علاقه به مادر رو با علاقه به پدر و دوستان و سایر بستگان ترکیب می کنم . 

من به  غذا علاقه دارم و انطاف به خرج دادم و  اون رو با خوردن و پرخوری ترکیب کردم . 

من به  پرخوری علاقه دارم و حالا میخوام انعطاف به خرج بدم و اون رو با فرمولهای لاغری همراه کنم . 

من انعطاف به خرج دادم و لاغری با ذهن رو با پرخوریم ترکیب کردم  . یعنی در عین حال که به عادت پرخوری علاقه دارم ، انعطاف به خرج دادم و در کنارش فایلهای لاغری با ذهن رو هم گوش دادم  . در کنارش متنها رو هم میخونم . 

در کنارش تمرینات تغییر عادت رو انجام میدم . در کنارش نوشته ی برخی دوستان رو هم می خونم .

در کنارش سعی می کنم نکات عملی تمارین رو در زندگیم ازش استفاده کنم .

در کنارش نقطه ی سیری و گرسنگی رو هم پیدا کردم . 

در کنارش تمرینات من اینو نخوردم هم انجام دادم . 

در کنارش بعضی روزها پیاده روی رو هم انجام میدم . 

من این تغییرات رو انجام دادم . پس  در سری دوم چالش تغییر عادت  تصمیم دارم تغییرات کوچک دیگه ای هم به چیزی که بهش علاقه دارم اضافه کنم . 

برداشتم از ۳ فرمول ذهنی در این فایل و متن 

اول اینکه بدونیم چه عاملی بیش  از همه به ما حس چاقی میده . 

من اون موضوع رو پرخوری می دونم . بیش از همه این موضوع به من حس چاقی میده . 

پس در سرزمین چاقی به موضوعی که علاقه دارم پرخوریه . 

من علاقه به لاغری رو هم دارم به علاقه به پرخوری اضافه می کنم . 

چون لاغربودن برام لذتبخش تره تا پرخوری . 

احساس لاغری بیشتر بهم آرامش میده تا پرخوری . 

احساس آرامشی که در لاغری با ذهن دارم برام لذت بخش تره تا اینکه فقط بخورم و بخورم و از فشار ذهنی و جسمیش رنج بکشم .

من امروز میخوام انعطاف به خرج بدم و  علاقه به احساس لاغری رو  به علاقه  به پرخوری اضافه کنم و این ترکیب جدید یعنی احساس لاغری رو در همه ی زمانها با خودم داشته باشم . شاید با خودمون بگیم مگه میشه هم عادت پرخوری رو مثل گذشته انجام داد و  هم احساس لاغری داشت . 

خب این یه ترکیب جدیده . 

ترکیب قبلی این بود که پرخوری رو ما با احساس رنج همراه میکردیم . در تمریم جلسه قبل دو ترکیب بهش اضافه کردیم . 

۱- پذیرش مسئولیت پرخوری 

۲- صلح و احساس خوب در هنگام پرخوری . 

پرخوری + پذیرش مسئولیت + احساس خوب = ظهور علاقه ی جدید ،  انعطاف پذیری ، کاهش احساس چاقی  . افزایش احساس لاغری  . کم شدن دفعات پرخوری . 

حالا قسمت اول  رو با محصولات جدید ترکیب می کنیم . 

پرخوری + پذیرش مسئولیت + احساس خوب + + علاقه جدید  + انعطاف + کاهش احساس چاقی + افزایش احساس لاغری + کم شدن دفعات پرخوری = ؟ 

حالا این ترکیب جدید رو تکرار می کنم تا ببینم نتیجه چی میشه .

چیزی که به ذهنم میرسه اینه که در این ترکیب جدید  علاقه من به پرخوری کمتر میشه و بر عکس علاقه ی من به انجام رفتار متناسب با غذا بیشتر میشه . نمیدونم شایدم این اتفاق نیفته . 

باید ترکیب جدید رو امتحان کنم تا ببینم چه نتیجه ای برام داره . 

من به ترکیب جدید علاقه دارم و انعطاف به خرج دادم و خودم انتخابش کردم 

مسئولیت این ترکیب جدید رو هم میپذیرم . 

چیز دیگه ای که برام داره درک بهتر لاغری با ذهن هست . من با ترکیبات جدید مسیر لاغری جدیدی رو در ذهنم ترسیم می کنم که بدون فیلتر چاقی قابل مشاهده است . 

نمیدونم ولی حس می کنم فرمولها مثل سیم کشی برق هستند یا مثلا یه صفحه هارد ‌که یه قسمت مکانیکی داره یه قسمت الکترونیکی . در قسمت الکترونیکی کلی قطعه های ریز هستن که اتصال به هم پیدا می کنند و در حقیقت دو قسمتن یکی برای اتصال برق یکی برای انتقال دیتا . نمیخوام خیلی صحبت کنم . اما حس میکنم لاغری با ذهن دقیقا مثل مدارهای الکترونیکی یه هارد هستن که ما با تعییر اتصالات داریم دیتاهاش رو تغییر میدیم  . به عبارت ساده تر ما با تغییر سیم کشی ذهنمون داریم مدار الکترونیکی ذهنمون رو تغییر میدیم . حالا از این تغییر چه اطلاعات و دیتاهای جدیدی به دست میاد  الله اعلم . 

مدار الکترونیکی جدید من اینه . اتصالات آی سی هارو تغییر دادم . 

و حالا این مدار در من شکل گرفته . 

پرخوری + پذیرش مسئولیت + احساس خوب + + علاقه جدید  + انعطاف + کاهش احساس چاقی + افزایش احساس لاغری + کم شدن دفعات پرخوری = ؟ 

حالا  اتصال این آی سی ها چه دیتایی به من میده رو باید در عمل انجام بدم تا ببینم چه نتیجه ای برام داره . 

اعتماد به نفس بیشتر .

حال خوب بیشتر .

جاری شدن احساس لاغری بیشتر .

باز هم کاهش بیشتر پرخوری 

به تعادل رسیدن احساسم نسبت به غذا .

نسبت به قبل فکر نکردن به غذا 

کاهش محدودیت ذهنی و عملی در خودم ایجاد کردن 

فعلا فکر می کنم اینارو نتیجه بده ولی در عمل بهتر نتیجه رو نشون میده . 

دلم میخواست دوباره تمرین امروز رو با احساس بهتری انجام چون دیروز خیلی کتر داشتم و اصلا نرسیدم تمرینات رو اونجور که دلم میخواد انجام بدم . برای همین امروز جبران کردم و دوباره تمرین رو به حس بهتری انجام دادم . 

بسم الله الرحمن الرحیم . 

اول چیزی که از این فایل گرفتم اینه که تا آخر همراه دوره بمونیم . جزء افرادی باشیم که رویاشون رو ادامه میدن تا بهش برسن نه جزء افرادی که فقط رویا پروری می کنند . پس وقتی دوره ای رو شروع می کنیم خیلی مهمه که تا آخرش بمونیم و رویامون رو بسازیم 

 خیلی جاها من اهدافمو رها می کنم اما الان فهمیدم علت رها کردنش این بوده که وقتی واردش شدم دیدم اون رویام نبوده و نمیتونم در اون به حال خوب برسم مثلا رژیمها رو شروع کردیم اما وسط راه حالمون بد میشد و دیگه ادامه نمیدادیم . اما من به شخصه خودم لاغری با ذهن رو دوست دارم و هر چقدر می گذره اتفاقا مشتاقتر میشم که ببینم خب امروز چی میخوام یاد بگیرم یا امروز چطور کار کنم که به  رویام نزدیکتر بشم . خلاصه شوق و اشتیاق دارم هم برای درسهای تئوری هم برای درسهای عملی .فکر کنم هدف این تمرین اینه که ما عادت پرخوری رو کم کم با یه عادت دیگه ترکیب کنیم تا به وسیله ی خاصیت انعطاف پذیری ذهن بتونیم به عادت جدید هم علاقه پیدا کنیم . البته نمیدونم فعلا فقط حدس میزنم . روزهای بعد معلوم خواهد شد . 

خب من چند مثال میزنم برای خودم که مثلا از  چیزی خوشم اومده و وقتی هم که چیز دیگری بهش اضافه کردم بازم خوشم اومده . 

حالا فهمیدم که چرا گفتین حتما بایدمزایای عادت مورد نظر رو بنویسیم و باهاش به صلح برسیم  و با احساس خوب بیایم ادامه تمرینات . 

شاید اگه دوستان اون زمان کمتر شدن چون داشتن  با خودشون تمرین میکردن که حسشون به عادت مورد نظر خوب بشه . وگرنه که فکر نمیکنم کسی حرفای شمارو بشنوه و آموزشهای شمارو به کار ببنده و باز دلش نخواد ادامه بده . 

چون به نظرم خیلی آموزشهاتون اصولی و صحیحه و واقعا درک میکنید احساس چاقی و لاغری رو و ما داریم در این راه دسته جمعی حرکت می کنیم و احساس تنهایی نمی کنیم . خدا شاهده من از وقتی اومدم در این سایت حالم خیلی خوبه اصلا دلم نمیخواد دیگه برم پیش دوستام . منی که دم به ساعت بیرون بودم تا با رفقام خوش بگذرونم مادرم میگه چرا دیگه بعد از کارت بیرون نمیری . البته اون از خداشه من توی خونه باشم و یه وقتایی بهش کمک کنم البته میگه خونه هم هستی همش سرت تو گوشیه . ولی خودشم داره تعجب می کنه من چجوری هی بهش نمیگم مامان گشنمه یه چی بده بخورم . استاد من تا قبل از این ده روز مدام میگفتم گشنمه . ولی الان اصلا دیگه نمیگم چون فهمیدم اون گرسنگی فرمول ذهنی بود نه نیاز بدن . من تونستم نیاز بدنم رو بشناسم و زمانی که واقعا گرسنه میشم به مامانم میگم و تا حدی هم میخورم که هم سیر میشم هم مزه غذا رو میفهمم و از جایی که دیگه مزه اش کم کم تموم میشه شروع میکنم به نخوردن . به ذهنم آمادگی میدم میگم ببین دیگه مزه نمیفهمی و سیر شدیم و خیلی راحت و با حس خوب غذا رو ترک میکنم . 

خب برم سراغ تمرین . باورتون میشه من اصلا نمیدونم به چی علاقه دارم که حالا باید ترکیبش کنم .  انقدر چاقی توی مغزم گسترده شده که الان که دارم این تمرینارو حل میکنم به اعماق روزهای گذشته فکر می کنم تا یادم بیاد . 

خب اولین موردش بر میگرده به خود رشته ام . من رشته ام ریاضی فیزیک بود رشته مورد علاقم  برق گرایش  الکترونیک بود اما گرایش مخابرات قبول شدم و من بازم اون و انتخاب کردم و به دانشگاه رفتم .  دوست داشتم تهران قبول بشم اما قزوین قبول شدم ولی بعد انتقالی گرفتم اومدم تهران . خلاصه هم از نظر گرایش و هم از نظر شهر یکم با اون خواسته ی من تفاوت داشت . 

وقتی فکر می کنم میبینم من کلا آدم منعطفی بودم که چاق شدم . 

یعنی خود همین چاقیم به خاطر انعطاف پذیریم بود . خود عادتهای چاقیم که به وجود اومدن یهو که نبود کم کم به خاطر خاصیت انعطاف پذیریمون عادتهای چاقی در ما شکل گرفتن . مثلا سیر بودیم گفتیم حالا بعدش یه چایی هم بخوریم شاید اولین بار که چایی رو خوردیم سختمون بود ولی به خاطر فرمول انعطاف ما تونستیم بگیم خب عیب نداره که حالا چی میشه حالا یه چایی خوردی دیگه و همینطور به مرور عادات چاقی ما  جای عادت لاغری که تنظیمات اولیه بودن گرفت . چون به قول شما که از اول یهو چاق نشدیم آروم آروم چاق شدیم . 

یکی دیگه از مثالها در مورد انعطاف پدیری در مورد خرید موتور بود . من از این موتور سوزوکی های مشکی و قرمز دوست داشتم ولی خب یه مقدار گرون بود و بابام برام مدل پایینترشو گرفت اما تقریبا طرح و رنگش همون قرمز و مشکی بود ولی خب یکم با اون چیزی که من میخواستم فرق داشت ولی با همینم من حال کردم . 

یکی دیگه از مثالها که غذاهای مختلف بود . اوووووه ما اونقدر در غذاخوردن انعطاف داریم که همه ی غذاها رو دوست داریم  اصلا نمیدونیم کدوم غذاها رو بیشتر دوست داشتیم . الان که فکر می کنم میبینم من یه زمانی یه سری غذاها رو بیشتر دوست داشتم مثلا ماکارونی من از اول ماکارونی شکلی رو دوس داشتم .هر روزم که میخوردم بازم دوست داشتم  بعد کم کم به خاطر انعطافم ماکارونی رشته ای هم بهش اضافه شد . بعد کم کم کوکوی ماکارونی هم بهش اضافه شد . بعد کوکو سیب زمینی بعد انواع کوکوها هم دیدم دوست دارم . بعد برنج و با کوکو هم دیدم دوست دارم بعد ماهی رو هم که اصلا دوست نداشتم کم کم بهش اضافه شد و همینطور این انعطافها و تنوع غذایی زیاد و زیادتر شد دیگه جایی شد که من همه چی دوست داشتم . الان نون بیات خشک شده رو هم میتونم بزنم تو ماست و بخورم . پس  صفت انعطاف موجود در من باعث شد انقدر غذاهای مورد علاقه ام زیاد بشه وگرنه از اول من فقط یکی دوتا غذا دوست داشتم . 

همینطور مقدار ماده ی غذایی من یهو انقدر پرخور نشدم . به خاطر خاصیت انعطافی مادرم و گولهایی که منو میزد و اینکه حالا اینم بخوره بچم این لقمه رو هم با سالاد بخوره این هواپیا میشه حالا این لقمه رو هم با ماست بخوره ماست بشینه تو هواپیما و… به خورد من داد و من کم کم پرخور شدم و البته خودم از مادرم یاد گرفتم و چیزی که یاد گرفته بودم و ادامه دادم . 

به نظرم علت اینکه میگن معمولا چاقها خوش اخلاقن به خاطر همین انعطافشونه که با همه چی سازگارن . 

خیلی مثال دیگه داره یادم میاد ولی فعلا کار برام پیش اومده میام بقیه اشو مینویسم فعلا خدانگهدار