چه زود می گذرد!

سلام 

منم وقتی دیروز یکی از لباسهامو داشتم میبخشیدم مادرم گفتش چرا خودت نمیپوشی گفتم برام خیلی گشاد شده وتو تنم زیبا نیست . برگشت بهم گفت البته با حالتی دلسوزانه دوباره باز چاق میشی . 

گفتم من عاشق لاغریم و خودم لاغر شدن رو دوست دارم .

تا اینکه خاهرم گفتش یه کم برای خودمان وقت بزاریم برای پیاده روی . تا اینو گفت تهشو خوندم آخه خاهرم مرتب درحال افزایش وزنه . بهش گفتم خوب برای چی میخای بری پیاده روی . اونم چون قبلا یه ذهنیتی از موضوعات ذهنی داره ومن کم وبیش باهاش صحبت میکنم فهمید میخام چی بگم  گفتش برای سلامتی و حال خوب میخام برم . 

بعدش گفتم چرا پیاده روی . خوب پاشو برقص . آهنگ شاد گوش بده . بریم مهمونی و دورهمی .

سکوت کرد و دوباره گفتش با پیاده روی کمرم دردش بیشتر میشه .

دنبال هر راهی هست برای لاغرشدن جز روش لاغری با ذهن .

وبااینکه منو میبینه و تو خونه میشنوه که همه بهم میگن چقدر لاغرشدی . ولی باز حاضر نیست بیاد تو این مسیر .

الان که استاد درمورد دخترشون توضیح دادن که خودشون راههای متعددی رو امتحان کردن و نتیجه نگرفتن متوجه شدم فردی که توی مسیر نباشه من هرچی اصرار کنم فایده نداره .

همین خاهرم منو میبینه اکثر اوقات شام نمیخورم و گاها ناهار نمیخورم نه اینکه نخام اصلا نمیتونم بخورم .

تعجب میکنه میگه معدت درد میگیره یه چیز بخور . ولی من اصلا میلم به غذا از بین رفته .

از بس روال خوردنم نسبت به گذشته عوض شده بعضی اوقات به خودم میگم نکنه مریضی خاصی داشته باشم و خبر نداشته باشم . الان که دارم این کامنت رو مینویسم این احساس درمن منو تحریک  میکنه ولی خوب توجه نمیکنم و باخودم صحبت میکنم که عزیزم روال قبلی زندگیت اشتباه بوده که مرتب تو آشپزخانه بودی و تمام فکرت خوردن بود . اما الان مسیر درست همینه .

آخه پیروز دوتا کاسه ریز آش ساعت ۱۱ خوردم بعدش ساعت ۵غروب چند تا لقمه نان وپنیر  ودیگه هیچی نخوردم تا فرداصبح .

اگه بچه های که درمسیر متناسب شدن هستن برام بنویسن که اونها هم میل غذاییشون خیلی کم شده تا برام اثبات بشه .

البته خودم میخاستم میلم به غذا کاهش پیداکنه اما احساس میکنم روند سرعتش زیاده .

گاها میترسم خیلی لاغربشم و در اون حالت بازم لاغرتر شم .

چون استاد رو هرسری درلایو میبینم هر دفعه لاغرتر میشه  و سرعت لاغرشدنم خیلی سرعت گرفته . وانگار تو سراشیبی افتادم .

تا اینکه چند روز پیش خیلی تحریک شدم که برم وزن کنم دیدم یه چیزی از درون که فکرکنم نجوای شیطانی باشه حسم رو بد میکرد هیچی مجبور شدم برم وزن کنم .

وزنم ۷۴ بود روز شروع دوره و چند روز پیش رفتم داروخانه وزن کردم دیدم ترازو نشون میده ۶۳ونیم . بعد ۱۱ ماه.

صم بکم رو ترازو خشکم زد . چند تاخانم که کارمند داروخانه بودن برام دست زدن و گفتن اضافه وزن نداری و…

من هاج و واج نگاهشون کردم .

آخه این وزنم حداقل مال ۱۵ سال پیش منه . 

آنقدر خوشحال بودم که فقط خدا روشکر میکردم و سریع رفتم برای خودم هدیه خریدم .

من خودم اوایل که وارد دوره شدم اطمینان داشتم این روش کاملا صحیحه . چون با مباحث قانون جذب و توجه وافکارو… آشنا بودم . اما نجواهای ذهنی مرتب بهم فشار میاورد چرا فشار میاورد چون من بودم که از وضعیت چاقی خودم نگران بودم واین نگرانی من باعث شد نجواهای ذهنیم شدت بگیره ولی وقتی تونستم این نجواها رو کنترل کنم کم کم احساسم بهتر شد و تو مسیر ادامه دادم .

اوایل وقت زیادی رو اختصاص میدادم و مرتب در طول روز به حرفهای استاد فکر میکردم هرچی بیشتر توذهنم مرورش میکردم بیشتر برام باورپذیرتر بود که این مسیر درسته .

فقط یه اشتباهی که داشتم هیجانی شدم و به خاهرام گفتم بعدش به خاطر اثبات حرفهام تحت فشار بودم که زود لاغر بشم تا پیش اونها سرم بلند باشه .

عین درسهای مدرسه برای آموزشها ارزش قایل شدم . چند بار ویس ها رو گوش میدادم تمرینات رو باجدیت انجام میدادم حتی کرونا گرفتم وبستری بودم و نجوای شیطانی میگفت حالا که میخای بمیری لاغری به چه دردت میخوره .

با خودم میگفتم میخام تا لحظه مرگم هدفم رو دنبال کنم .

هرچی فکر میکنم عشق به لاغری بود . همش توذهنم بود لاغربشم چه حسهای شیرینی رو تجربه میکنم و باورتون نمیشه حتی پیش دکتر رفتم واسه بیماری کرونا . تو وارد اتاق دکتر شدم سلام کردم یهو تو دلم گفتم نگاه تو فکر میکردی آدم های پولدار و پشت میزنشین چاقن ولی الان دکتر هم کارش نشستن هست هم وضع مالیش خوبه پس چرا متناسبه . چرا بااینکه تحصیلکردست موهای سرش پرهست .

اون داشت ویزیتم میکرد من جسمم پیش بود وتو ذهنم ناخودآگاه داشتم باورهای اشتباهم رو نقض میکردم .

میرفتم داروخانه دارو بگیرم . دیدم مسول داروخانه کاملا متناسب هست باز باورسازی میکردم .

میرفتم بانک تا به متصدی بانک سلام میکردم ذهنم میگفت نگاه کارش پشت میزنشینیه اما متناسبه .

اصلا هرحا قدم میراشتم انگار نقض باورهام شده بود کارم البته الانم هست بدون اینکه زحمتی بکشم .

اوایل خودم آگاهانه توجه میکردم ولی الانا خودبه خودی شده .

عجله کردنم برای چند روز اول بود بعد که استاداز لیز خوردن در این مسیر به خاطر عجله کردن گفت تمام تلاشم رو کردم که عجله نکنم . و بااینکه اوایل خیلی سرزنش میشنیدم اما لیز نخوردم و دنبال روش دیگه نرفتم و الان خدا رو شکر دارم نتیجشو میبینم .

الان که فکرشو میکنم چقدر زود گذشت وچقدر بیهوده من استرس وعجله داشتم در این مسیر .

خدایا شکرت بابت هدایتم به این مسیر زیبا وآرامش بخش.

و تشکر میکنم از استاد عالیقدر که جسارت به خرج دادن و این مسیر زیبای لاغری رو یادگرفتن و آگاهیهاشون تو این زمینه را انتشار دادن .