چه زود می گذرد!

بنام او که هرچه دارم از اوست.

من هم به در گیر عجله وگذر زمان شدم امان از این گذر زمان وعمر که میگذره و بی خبر فقط می بینم بزرگترشدم . دقیقا این حس ضربه خوردن به خاطر عجله روالان بهتر درک میکنم و می فهمم .من در گیر گذر زمان شدم .من همیشه بااینکه چندسال گذشت .وسرمیزدم به سایت .وگاهی می‌نوشتم وگاهی فقط نگاه میکردم باور نداشتم .وایمانی به این سایت نداشتم به کارهای خودم چون همیشه به خاطر عجله کردن از این مسیر میومدم بیرون بار ها وبا هازمین خوردم .وبرگشتم نمی‌دونم شاید هم نه شایدتو دلم ایمان داشتم که باوجود تمام حس ناامیدی بازم از مسیر م براینکه میومدم بیرون اما به هیچ روش دیگه ای اعتمادنمیتونستم بکنم .ومیدونستم دیگه نمیشه بعداز اینکه از مسیر میرفتم بیرون وبازم برمیگشتم باز میرفتم روشهای دیگه ای روامتحان میکردم هربار بیشتراز قبل مطمئن بودم که نمیشه و فقط دارم زور بیخود میزنم .  حرف مردم امان از تاثیر حرف مردم توزندگیم که من به خاطرش از همه ی لحظه های قشنگ زندگیم گذشتم ورها کردم خیلی چیزهایی که واقعا دوست داشتم بهشون برسم وکلی حسرت به دل موندم فقط به خاطر ترس از حرف مردم ومن بی خبراز اینکه لحظه های عمرم داره میگذره من الان چند روزی هست که وارد27سالگی شدم .اما .وقتی شروع میکنم به نوشتن وخیلی از قفل هابرام باز میشه چون این بار با اعتماد وایمانم به اینکه حتما میشه قدم دراین مسیر گذاشتم وقتی می‌شینم ودرمورد گذشتم می‌نویسم دلم برای خودم میسوزه زمانایی که باید لذت می‌بردم از زندگیم از لذتی که میخواستم دست کشیدم از بچگی عاشق نقاشی کردن بودم وبا نقاشی کردن از رودست مادرم .وبعد کتابهای مدرسه .وکپی کردن اونها وبعد به صورت کا ملا خودبخودی می‌نشستم ونقاشی میکردم .وگاهی که توتلویزیون نشون میداد کاریکاتوری یانقاشی قلم سیاه من میخ شدم به تلویزیون که ببینم که منم چطور میتونم یاد بگیرم به تک تک حرکات دست نگاه میکردم و نقاشی میکردم.بعداز تموم شدن اون برنامه  یادمه . به خونوادم گفتم می‌خوام برم مدرسه هنر ونقاشی یاد بگیرم اما به خاطر این حرف که نه نمیشه ما نمی‌توانیم توروبفرستیم خرمشهر هنرستان کی میبره ومیارتت .نمیشه اونوقت اگه نتونستیم بیاریمت چی بعداز مدرسه اونوقت بااتوبوس میخوای بری  وبیای مردم چی میگن نمی خادتوهمینجا یه رشته یدیگه رومیتونی انتخاب کنی برو تجربی رفتم تجربی اما لذتی از ش نبردم تنها لذت مدرسه رفتن برای من کلاسای زبان انگلیسی بود ومن  توخونه نقاشی میکردم یادمه ی بار نشسته بودم نقاشی میکردم وبابام بهم گفت .هرکسی به یه هدفی نقاشی میکششه توبه چه هدفی نقاشی میکشی می رفتم مدرسه بایکی از معلم ها توی  مدرسه ارتباط داشتم دوست شده بودم وباهم حرف می‌زدیم امادرنهایت مادرم بهم گفت مردم چی میگن که با معلمان می‌شینی حرف میزنی معلم من خانمی بود مثل همه ی مادر مهربونم بود وبی آلایش ومن باز هم از هم صحبتی بامعلمم دست کشیدم .زمان گذشت ومن رفتم کنکور دادم وبهم میگفتن به خاطر این وزنت ولباست که پوشیدی واین هیکل هیچ کس باورش نمیشه که داری میری کنکوربدی من .رفتم .کنکورهم دادم و مهندسی منابع طبیعی استان قبول شدم اما خونوادم گفتن که این رشته پسرونه هست و ماهیچ وقت دختری نداشتیم که بره دانشگاه واون هم منابع طبیعی بخونه رشته ی ساده ای رو باید انتخاب میکردی .و نمیشه حالا برو دانشگاه شیلات ویادانشکاه علوم پزشکی میگفتم من این رشته روقبول شدم و نمیتونم دیگه عوضش کنم چون رتبم به اندازه‌ی اون رشته هانیست .بهم میگفتن مردم چی میگن اگه بری.بهم گفتن .اشکال نداره .سال دیگه برو کنکور بده .وسال دیگه شدومشکلات خونواده یکی بعداز دیگری ومن اون زمان چاقترشده بودم روز کنکور بااینکه لباس پوشیده بودم و آماده .بودم که برم اما همون لحظه ای که آماده شده بودم منتظر  رفتن همون لحظه هم لباسمو عوض کردم .وباسکوت تمام .نشستم و کارهای خونه روانجام دادم .اون زمان هم گذشت .اون همه زمان من ازدواج کردم یادمه خیلی دوست داشتم موقع عقد یاهمسرم بریم بیرون .وقدم بزنیم ولی بازم برگشتن گفتن مردم چی میگن .ومن گذر عمرروتجربه کردم .من بعد ازدواج   ب به خاطر اون رژیم سنگین و سختی که گرفته بودم ده روز آی سی یو بستری شدم چند وقت بعدش هم بچمو از دست دادم اما بازهم این بار من میگفتم مردم چی میگن . زود گذشت .اما به سختی گذشت .حسرت روزهایکه می‌تونستم شادباشم به دلم موند .من .چندبار به خاطر حرف مردم رفتم باشگاه ورزش کردم .چله ی آب وهرکوفت .وزهر ماری روانتخاب کردم و بعداز اون بارآپارات از طریق کلیپ انگیزشی خدای لاغری به این سایت هدایت شدم اون زمان میرفتم باشگاه وهم اوضاع جسمی بدی داشتم وهم روحی در حالیکه داشتم دمنوش میخوردم نشستم وگوش دادم حرفاقشنگ واروم کننده بود موندم ‌فایل هاروگشتم وگشتم تااینکه ازهمسرم خواستم برام ایمیل درست کنه وارد سایت بشم حدودهشت کیلو کم کردم باراول اماچون قبلش رژیم گرفته بودم همه ی اون اضافه هابرکشت و انگار اون هشت کیلو هم باهاشون محوشد .بعداز مدتی دوباره حرف مردم شروع شد فکر می‌کنی ولاغرمیشی این خزعبلات چیه .ومن بازهم موندم اما فشار حرف مردم وخستگی از روشهای مختلف .ونتیجه نگرفتن رها کردم . وچندبار هم رفتم .وبرگشتم .ورفتم .وبرگشتم آنقدر رفت وامد کردم تا اینکه این بار با فقط توجه کردن به چند نکته از طریق دیدن .خوندن .وتاثیرات اون برجسمم و تغییر نتیجه ی زندگیم در مسیر تجربه ی دوبارهی مادرشدن .ودوباره از دست دادن اون لذت وتجربه من به قدرت ذهن .قدرت نوشتن ایمان آوردم وبا ایمان کاملاتمام تمریناتو می‌نویسم وسعی میکنم عمل کنم چون میدونم هیچ راهی نیست الان من درسته 27سالمه اما نگارمثل یه آدم 80ساله ی باکلی افکار اشتباه که برنامه ریزی ذهنش در مسیر گذر زند کی بوده واز زندگی لذت نمی‌برد قرار گرفتم اما از وقتی که ایمان آوردم به مسیر م وخواستم که به گذرزمان توجه نکنم و فقط به فایل ها ودرسهایی که از استاد میگیرم واز نوشته های دوستان به زند گیم ادامه بدم وسعی کنم بخش دیگه از زندگیمو به شکلی که خودم می‌خوام ادامه بدم تا گذرزندگی برام لذت بخش باشه نه رنج آور .نه عجله.زمان میگذره و یه زمانی دکمه ی خاموشی عمر ماهم زده میشه پس تادکمه روشنه .به زندگی ادامه بدیم .ولذتشوببریم‌ ممنونم از استاد عزیز به خاطر این فایل فوق العاده..🌹🌹

باسلام خدمت استاد گرامی 

ازشما به خاطر این پاسخ دیدگاه سپاسگزارم ممنونم .که راهنمای مادراین  مسیرهستید.🌹🌹🌹