مسیر تغییر زندگی

زینب جان 

ممنونم دوست عزیزم از جواب دوستانه و گرم شما. داشتن حوصله و شوق و شور به زندگی همه نشانه هایی از خصوصیات خدواند است که به ما عطا شده است. من وقتی در ایران سالها پیش دانشجو بودم، تمرین‌های خودم را که روی flash drive میریختم را اصلا نگه نمیداشتم و هر دفعه آن فلش را کاملا خالی میکردم و دوباره تکلیف بعدی کامپیوتر را روی آن میریختم.

یک استاد بسیار گرامی داشتم که روزی در حرف‌هایش گفت که :« همیشه همه تکلیف‌های خودتان را نگه دارید تا بعدها برگردید و ببینید، چه فردی بودید و در کدام نقطه شروع بودید؛ و الان چه فردی هستید و به چه پیشرفتیهایی رسیده اید. » همین کلام استاد کامپیوترم باعث شد که من برای بررسی پیشرفت خودم، تکالیفم را نگه دارم. جالب است که من همچنان تکالیف قبلی خودم را در سایت میخوانم؛ قبل از انکه دوباره در حال تکرارکردن فایل و یا دوره ای،  دیدگاهی درج کنم و باورم نمی‌شود که زینب جان؛ از مثلا صد کلمه در تکلیف قبلی، آلان در نوشته های من بالای هزار کلمه وجود دارد که حتی بدون فشاری؛ کلمات به ذهن من میایند.

خیلی خوشحال شدم که دیدگاه من که از قلبم آمد؛ باعث خیر شد و بر قلب شما نشست. این دست کم گرفتن های ما همه ریشه در دوران مهم کودکی ماها دارد که، متاسفانه با انکه همچنان با ماست، ولی با تغییر باورها و افکار ما؛ تغییر میکنند و ما بیشتر خودمون را قبول خواهیم داشت.

برای من هم دیدگاه و هم پاسخ الان شما، هر دو درس‌های  بزرگی در بر داشت؛ چون من در مصاحبه های خودم افراد مصاحبه کننده رابالاتر و بهتر از خودم میدانستم، ولی کل دیروز به خودم آمدم که من هم مثل آنها هستم و شاید هم مهارت من بیشتر از آنها باشد. من دیروز روی افکار و باور خودم کار کردم. به ذوق و شوق خاصی آمدم. تا ساعت ۱۱ شب همچنان داشتم روی تغییر رزومه خودم کارمیکردم و دوست دارم که با یک نگاه جدید و رزومه جدید، شغل جدید و زندگی جدیدی را پیدا کنم.

این تعامل من و شما در دو نقطه مختلف دنیا در یک روز، فقط و فقط و فقط سجده شکرگزاری برای من دارد. از دعاهای بسیار زیبای شما سپاسگزارم. خوشحالم که توسط لطف استاد، امکان پاسخ دادن و ارتباط نوشتاری اینترنتی بین هنرجویان همواره برقرار است.

در پناه حق شاد، متناسب و موفق باشی گلم.

سلام طاهره جان

خیلی خوشحالم که باز برای دیدگاه تو پاسخی مینویسم. من هم مثل شما خیلی درگیر حرف مردم و رفتار دیگران و جامعه و دنیا و زمانه بودم و واقعا دوست داشتم که روزی این حالت را نداشته باشم. دلیلش هم آن بود که از همان کودکی یادم میاید که پدر ومادر من خیلی دهن بین بودند و همیشه به خاطر حرف مردم زندگی می‌کردند. مادرم همیشه میگفت که وقتی من در یکسالگی شبها گریه میکردم، آو از خجالت آب میشده، چون من یکساله و یا بهتر بگویم که دختر یکساله آش مزاحم خواب همسایه ها بوده است.

واقعا خجالت اور است که مادرم بارها و بارها بچه های همسایه را با من مقایسه می‌کرد و آنها را برتر از من میخواند. الان به جرات میگویم‌که عدم آگاهی والدین، باعث عدم پیشرفت و حتی پسرفت بچه هایی میشود که با خلاقیت ۱۰۰ درصد به دنیا میایند وپدر و مادر با تربیت اشتباه، ان خلاقیت را به مرور از فرزند خود میگیرند.

خیلی برایم جالب بود که شما مانتو سایز کوچک خریدید و خودتون را در آن تصور کردید. من وقتی همسرم دو سال پیش آمد ایران، ازش خواستم که برایم لباس عروس بخرد تا من در سالگرد ازدواجمان بپوشم. البته لباس اندازه من نبود و هنوز هم نیست، ولی من آنقدر ادامه میدهم تا آن لباس سفید عروس را روزی بپوشم و دوباره تناسب اندام سفید رنگ و بدون لکه چاقی را دوباره تجربه کنم.

من هم با همسر شما موافقم، چون شما خیلی لاغر شده اید و تغییرات زبیای شما همواره در نوشته های شماکاملا به چشم میخورد.امیدوارم همیشه مثل سایت جزو مدال آوران فنی در زندگی خود، قدم بردارید و جزو فعالترین نویسندگان زندگی خود مثل سایت باشید، تا آن زندگی را که خودتون دوست دارید تجربه کنید، را زندگی کنید.

در پناه حق سالم، تندرست و شاد باشید دوست خوبم.