رژیم و روش‌های لاغری – قسمت ۳

به نام خدا

استاد چرا ازین برنامه بدم میاد خخخ اخه امروز که ویدیوی سومشو نگاه کردم این حس در من ایجاد شد!! اخه انگار فقط میخوان یه محتوایی تولید کرده باشن! محتوایی چالش برانگیز چیز ی که مخاطب زیاد داشته باشه! میدونین چرا اخه تا جایی که من یادم میاد از همون اول تو مدرسه که میخواستن روش ازمایش کردن رو نشون بدن و یک سری نظریه هم کنارش ثابت کنن، میگفتن باید رو تعداد زیادی امتحان بشه. تو این مثال مثلا برای رژیمی که براساس گروه خونی بود، باید رو گروهی از انسان ها که وزن یکسان داشته باشن، گروه خونی یکسان، چمیدونم حتی نژاد یکسان و… . کلا هر شرایطی که باعث میشد بعدا به نتیجه ی ازمایش بخاطر اون شک کنیم رو باید افراد همون ویژگی رو میداشتن. یعنی ممکن بود دو نفر وزنشون یکی باشه گروه خونیشون یکسان و نزاد یکی سیاه پوست یکی سفید پوست. بعد این رژیمو بگیرن یکی 2 کلیو کم کنه یکی سه کیلو. اونوقت دیگه ذهن احتمالات برای این تفاوت 1 کیلویی رو شروع می کرد. میگفت شاید بستگی به نژاد داره. دیگه یه باور تازه ساخته میشد اینکه مثلا سیاه پوست ها مستعد تناسب هستن. یا ازین حرفا.

بنابراین سر همین بدبین شدم نسبت به عوامل برنامه. اخه اگه می خواین اینقدر دقیق باشین و مستند یک روشو ازمایش کنین پس تا تهش برین و ازمایشتون کامل باشه. واقعا شجاعت می خواد که ادم تصمیم بگیره در یک چیز رسوخ کنه حتی اگه عقاید مخالفشو داشته باشه بازم شخم بزنه و بخواد تا تهش بره ببینه واقعا درسته یا نه…ازین لحاظ واقعا بهتون تبریک میگم استاد. شما تو این شرایط بودین. 

روش تنقیه هم که ازمایشش کامل نبود یعنی نشون نداد ایا نتیجه میده یا نه. فقط با یک نظر متخصص(اخرش) جمع بندی کردن. فقط جنبه ی مطرح کردن یه رژیم دیگه داشت.

دوست خوبمون تو کامنتا به فقط عوض شدن اسم ها اشاره کرد واقعا راست گفت به ذهنم نرسیده بود. اینا بیسش یکی بود یعنی مواد غذایی تعداشون دسته بندی هاشون و… عوض میشد. از وقتی دارم رو ذهنم کار می کنم که همه ی غذا ها از روغن گرفته تا شیرینی، بیسشون انرژیه فقط ساختار اتم ها و مولکول هاشون عوض شده سر همین رو شکلشون تاثیر گذاشته(یکی روان مثل شیر شده یکی جامد مثل سیب زمینی) کمتر روی مواد غذایی حساسم. به نظرم خیلی حساسیتم کمتر شده طوری که صفر به نظر می رسه اما می دونم اصلا صفر نشده و گاهی اوقات ازشون ترس دارم اما نمی فهمم که ترسیدم. این ذهن حالا حالا ها کار داره.

صحبت مواد غذایی و کالری که دارن شد. موضوعی که برام عجیب بود اینه که چرا مجری ها نیومدن حساب کنن ببینن اون فرد چاق در روز چه فعالیت هایی انجام میده چقدر کالری مصرف میکنه(با اینکه فکر میکنه داره پر خوری میکنه ها)؟ از کجا معلوم مقدار کالری که وارد بدنش میششه با کالری که میسوزونه یکسان باشه؟ از کجا معلوم حتی کمتر نباشه؟! واقعا برام سوال شده. بخصوص خواهرمو که می بینم فعالیتش خیلییی زیاده و غذاشم نااگاهانه کمه حتی بعضی وقتا از سر کار میاد میگه میل ندارم شام نمیخوره. حتی ناهار خیلی وقتا شده نمیخوره1 با اینکه از سر کار اومده طبیعتا باید گرسنه باشه.(میدونم سر کار چیزی نمیخوره) اما چاقه. ای ثابت می کنه بحث میزان کالری که به بدن وارد می کنیم نیست.

یه موضوع دیگه ای که یجورایی حواسمو جمع کرد اینکه اگه یه روزی خواستم ببینم وزنم چقدره یا چقدر لاغر شدم اصلا به وزن توجه نکنم. یعنی لاغر شدن یا چاق شدنمو به وزن نسبت ندم. میدونین چرا؟ یکی دوروزه خواهرم تصمیم گرفت بره باشگاه. همون اول وزن کرده بود گفت 110 کیلو ام. ایشون چندین سال پیش شاید 5 سال پیش یادمه مخواست بره باشگاه دقیقا همون موقع هم وزن کرد. 110 کیلو بود. اما اون موقع سایزش خیلی کوچیکتر از الان بود. اینو از لباساش فهمیدیم. چندین ماه پیش یکی از لباساس چندین سال پیششوپیدا کرد پوشید گفت وای این الان تنم نمیشه چقدر چاق شدم. درصورتی که وزن همون وزن 5 سال پیشه. بخصوص موقعی که تو ویدیو دیدم افراد واسه اینکه بفهمن نتیجه داده یا نه خوشحالیشونو به وزنه و ترازو وابسته می دونن یجور یاداوری بود که اگرم می خوای بدونی چقدر تفاوت کردی وزن نکن. چون احساس می کنم حتی اگه تناسب فکری رو کار کنم نتیجه ام گنده تر بشه و سایزم کم بشه اما مثلااااا(که غیرممکنه)برم رو ترازو ببینم وزن قبلی ام چنان حسم بد بشه تمام باورام که زحمت کشیدم ساختم و عمیقا از ته دل قبولشون کردم یهو باد هوا از بین بره که زده شم و به تناسب فکری شک کنم. خب چرا بیام خودمو در معرض این اتفاق قرار بدم. نتیجه رو نگاه نمیکنم. این مسیریه که بالاخره تا تهش برم به تهشم رسیدم باید ادامه بدم تا اخر عمر. پس چرا بیام به نتیجه نگاه کنم. بالاخره دیر یا زود اتفاق می افته. البته که حواسم به نشانه ها مثل کم شدن حساسیت به غذا یا کم کردن سایز و اینا هست و اکرم بخوام به چشمم بیاد در جهت قوی تر کردن باور ها و توانایی های بدنم دوس دارم به چشمم بیاد. 

واقعا دوس دارم دوباره این نکته ی جلسه ی قبلو اینجا هم یاداوری کنم. اینکه یکی از ارزشمند ترین چیز هایی که استاد به ما یاد دادن، اینه هر حرفی رو باور نکنیم. لاغز شدن به کنار این نکته رو یاد گرفتن بکنار. واقعا ممنونم. باعث شد یک درصدم به حرفای مجری ها و روش هایی که ارئه می کردن نظراتشون توجه نکنم. یعنی باورم نشه. اینجور نبود که اعتماد به نفسمم پایین باشه با خودم بگم اونا خیلی باهوشن یا خارجیا دیگه خیلی… حتما حرفشون درسته. یا روش هایی رو که مجریا ارائه میدادن بگم حتما درسته چون خودشون لاغرن حتما نتیجه میده که دارن میگن.