گام ۸: علت اصلی چاقی چیست؟

به نام خداونده بخشنده مهربان
سلام
اول می خوام تشکر کنم از تکنیک تایید کردن که یکی از تکنیک هایی بود که شما گفتین که برای نشون دادن به ذهن و یادگیری خوبه که اون آموزش رو به روشی، تایید کنیم. برای همین موقع گوش دادن فایل سعی کردم که طوری که بشنوم همراه با شنیدن صحبت های شما بگم درسته بله و اگر سوالی رو مطرح می کردین من زودتر اون جواب مورد تایید رو بگم ……..خیلی برام جالب و جدید بود و ماندگاری آموزش رو در ذهنم پایدارتر کرد
اما این فایل الماسی ( از طلایی گذشت )
من خیلی چیزا رو از بچگی آموزش دیدم که به هیچ عنوان فراموش نکردم مثل دوچرخه سواری، آشپزی، بافتنی، خواندن و نوشتن، نماز خوندن، مرتب کردن خونه و زندگی، اتو کردن، ظرف شستن، عکاسی کردن، صحبت کردن به صورت رسمی یا به صورت شوخی یا معمولی، من خیلی از واکنش هامو هم یاد گرفتم مثل ترسیدن از تاریکی، چندش آور دیدن سوسک، دلهره از امتحان، در عزاداری ها احساس بسیار بد داشتن، در عروسی ها و جشن ها سرو سنگین بودن و بیش از حد نرقصیدن، تا قبل از اذدواج با انگیزه به خود رسیدن و بعد از اذدواج خود رو فراموش کردن، تنهایی از زندگی لذت نبردن، حتما بچه دار شدن چون حتما هم باید اذدواج می کردم، و اگر بخوام بگم این داستان آموزش های من ته نداره از همه ی آدم ها آموزش هاشون بی نهایته
حالا که دارم آموزش متناسب شدن از طریق ذهن رو می بینم با خودم فکر می کنم که چقدر آموزش هایی که دیدم اصلا کسی با من راجع بهش صحبت نمی کرد.من فقط با دیدن الگوی ذهنیشو ثبت می کردم و این الگوها در زمان خودش فعال می شدند .
مثل مثالی که شما زدین راجع به چاقی بعد از اذدواج …..چقدر این مثال ها ذهنم رو برای من روشن میکنه
آموزش زبان فارسی و در من لحجه ی اصفهانی واقعا میتونه کارکرد ذهنم رو بهم نشون بده من واقعا براش تلاش نکردم و فقط در محیطی با این آموزش ها زندگی کردم . با اینکه ما قم زندگی می کردیم ولی چون تو خونه مامانم و بابام مخصوصا مامانم با لحجه اصفهانی صحبت می کرد ما هم لحجه داشتیم…….یادمه هر جا تو بچگی می رفتم خرید خوششون میومد و ادامو در میاوردند و میگفتند یکم اصفهانی حرف بزن……من گیج می شدم که خب یعنی چیکار کنم ؟ حاالا می فهمم اونا مهارتی رو از من می خواستند که من باهاش یکی شده بودم و جدا از خودم نمیدونستمش و اصلا هم متوجه ذوق اونا نمی شدم …….تا اینکه بزرگتر شدم و بهم فهمیدن تو تهران همه یه جور دیگه صحبت می کنند که بهش میگم تهرانی بهش یه جورایی میگند بی لحجه حرف زدن و من با تمرین تونستم جوری تقلید کنم که حالا وقتی بی لحجه صحبت می کنم اصلا کسی متوجه نمیشه من اصفهانیم یه جاهایی تو اصفهان بعضی از هم دانشگاهیام که از شهرستانای دیگه اومده بودند می گفتند اصلا بهت نمیاد اصفهانی باشی
خب من از این الگو خوشم اومد و تمرین کردم که لحجه مو هر موقع دوست دارم تغییر بدم……….حالا یه عالمه مورد دیگه هم دخیل بود ولی توجه و خواسته ی من باعث شد تا من تمرین کنم نمی گم براش وقت گذاشتم بیشتر تقلید کردم
این شاید مثال زندگی سازی نیست ولی برام کارکرد ذهن رو بسیار واضح تر می کنه
اینکه من در بچگی چقدر آموزش چاق شدن دیدم و چه تصاویری در ذهنم نقش بست
مادرم همیشه برامون خیاطی می کرد و ژرنالای لباس داشت من همیشه از دیدن اون ژورنالا لذت می بردم و همیشه از حتی شکل های کارتونی مانکن ها خوشم میومد که اینقدر باریک وشیک بودند ولی تصاویر نمی تونست اونقدر برام قوی باشه چون مدل زندگیمون بخور بخور بود……….به هر دلیلی خوردن بود و اونقدر لذت خوردن بزرگ و شگفت انگیز و رویایی بود که جایی برای الگوی ذهنی متناسب شدن باقی نمیگذاشت………
عاشق این عبارتم ” الگوی ذهنی”
چون منو میبره به مسیرهایی که ببینم آخه چی تو مغزم شکل گرفت که من به این جسم رسیدم
مادرم میگفت تو همیشه خوب شیرمی خوردی خوب غذا می خوردی و یه جورایی انگار بهم افتخار میکردند که من دردسر غذا خوردن نداشتم…….این خودش یکی از امتیازایی بود که به خوردنه هر چند الکی هم داده می شد خب
من دقیقا میتونم بررسی کنم که چه الگوهای چاق کننده ای دارم چون اگه خوب بررسی کنم متوجه می شم که چطور نوشتن رو آموزش دیدم ……..با کشیدن ساده ترین خط به اسم آ بی کلاه
الان که می بینم مامانم چطور به نوه های کوچیکمون وقتی ماماناشون از کم خوراکی بچه ها مینالند ، غذا میده میبینم عجب تفریحی مامانم درست میکرده ها
با بازی به بچه غذا دادن، با پرت کردن حواس بچه و بهش غذا دادن، با وعده و وعید و بهش غذا دادن، با تشویق کردن با حمایت کردن با برطرف کردن خواسته اش به شرطی که یه قاشق دیگه بیشتر بخوره
یعنی ماشالا آموزش
که اگه اینجوری باهامون ورزش یا زبان یا موسیقی کار می کردند الان هممون پروفسور همون رشته بودیم
الان تو این دوره موتجه شدم که هدایت من به عهده ی ذهنمه
و مقابله با ذهن هم که امکان پذیر نیست
ولی توانایی آموزش نامحدود به ذهنمون رو داریم
این آگاهی باعه میشه که من بخوام با تکرار تمرینات این دوره در ذهنم الگوی سازی کنم و مسیر ذهنی براش بسازم
به طور مثال من الگوی ذهنی چاقی در ذهنم دارم که میشه برای اینکه می خوای خوش بگذرونی باید یه چیزی بخوری الگه میخوای شاد بشی باید بخوری، اگه ناارحتی و میخوای ناراحتیت تسکین پیدا کنه باید بخوری ، اگه می خوای دل دیگران رو به دست بیاری باید بخوری و هزاران الگوی ذهنی که من فقط و فقط آموزششون رو دیدم
حالا می خوام آموزش جدید رو عملی کنم
اول صبح می گم و میشنو م که من از غذا به عنوان لذت استفاده نمی کنم و فقط برای برطرف کردن نیازم غذا می خوردم
خب اینو باید تو ذهنم مسیرشو اونقدر الگو سازی کنم که وقتی به هر هیجانی میرسم نخوام با غذا و خوردن برطرفش کنم
مثلا اگر در مراستم ختم هستم و احساساتی شدم خب بدونم شاید اگه دوست دارم گریه کنم همین کافیه نیازی نیست برای آرامش خودم و روح اون مرحوم من یه عالمه حلوا و خرما بخورم و بعد نهار چرب بخورم
و بیام ببینم که اصلا اینا همه خرافاته که من با یک کاری که در یک فرکانس زمینی هست بخوام برای کسی در یک فرکانس خارج از زمان مادی کاری بکنم ……..همینطور بفهمم و بدونم که آرامش با غذا بدستم نمیرسه با درست فکر کردن که هر اتفاقی خارج از من و حتی درون من چه ربطی داره به خوردن
من یک خاله ای دارم که ایشون سه تا بچه داره و خودش و سه تا بچه هاش بی نهایت متناسب و زیبا هستند و همسرش هم کمی چاقه
من دیدم که بچه هاش وقتی گرسنه هستند چقدر مشتاق غذا خوردنند و با شور احساس عالی غذا می خوردند و هیچ وقت چاق نمی شند…..چون خاله ی من که مادرشون باشه هیچ وقت خودش الگوی های چاق کننده نداشته که بخواد همونو به صورت ناخودآگاه به بچه هاش آموزش بده ……..یعنی به اندازه نیازش خورده و وقتی احساس کرده که سیر شده دست از غذاش کشیده و اصلا هم معیار سیری خودش رو خارج از خودش ندیده
اونا هم آدمند و غذا می خوردند و گرسنه شون میشه ، مهمونی میرند و میخورند، تو عروسی م خورند تو عزا می خورند و مثل من دارند زندگی می کنند ولی تفاوت من با دخترخاله هام تو آموزشمون بوده
خداروشکرمی کنم که هر روز این آموزش در ذهنم داره واضحتر میشه و برام سوالاتی به همراه داره که جواب هاش برام راهگساست

من در سن 17 سالگی فرزندم رو با در وزن بارداری 110 کیلویی به دنیا آوردم
یعنی الان که بهش فکر می کنم میبینم چیکار که نکردم با خودم………..من چون از قبلش همه ی لذت ها رو در خوردن می دیدم ، و در جامعه دیده بودم و شنیده بودم که زن باردار اگه چیزی دلش خواست حتما براش فراهم کنید نکنه یه وقت ناراحت بشه و هوسش برآورده نشده، من یه جوری از اون شرایط سواستفاده کردم که دیگه دکترم سرم داد زد که اینقدر نون و برنج نخورد دیگه حق نداری اینجوری بخوری………خب دکترم نگران شده بود چون فشارم داشت بالا می رفت و منم که در دوران نوجوانی بودم اصلا متوجه نمی شدم و خطری احساس نمی کردم ……….من با این الگوی ذهنی که خب حالا تو دوران بارداری آزاد آزادم که هر چی رو هر چقدر دلم خواست بخورم ، به معنای واقعی بیش از نیازم خوردم و چنان اذیتی شدم بعد از زایمان که زحمت و رنجش بیچاره ام کرد

اینکه چرا باید اون فرمول اون زمان عمل می کرد؟ چون من آموزش قبلیشو دیده بودم و آماده بودم در زمانش که برسه این الگوی ذهنی رو به رفتار تبدیل کنم
یواش یواش تا اینجای زندگیم دیدم دارم به آدمایی تبدیل میشم که خیلی برام آشنا هستند و البته دوست داشتنی ولی من نمی خوام مثل اونا باشم ……….دوست دارم زندگی شکوهمندی داشته باشم و باید تغییرکنم ……از تلاش های فیزیکی که بگذریم ، که هیچ سودی نداشتند که هیچی بسیار خطر آفرین بودند به لطف خدا به این مرحله ی اصولی رسیدم که روش درست و واقعی و قطعی متناسب شدنه
خیلی ممممنونم بی نهایت ممنونم ……….
من به الگو سازیم ادامه می دم من تمام سعی و تلاشمو می کنم من باز هم تعهد میدم من می خوام متناسب باشم میخوام اون جسمی رو که دوست دارم تو آینه ببینم