زندگی با طعم خدا (جلسه چهارم)

سلام برخدایی که طمع عطر  حدید به زندگی من زده 

سلام براستاد عطارروشن. وهم عزیزان 

اول تولد آمد هیچ جیزی کنارنبود یی جسم وجان وزنده بودن رو به امد به دنیا که آمد اول فقزخودموبودم وتنم وزنده بودن 

من برای داشته‌ای که در  زندگی به آرام آرام  به زندگیم. اضافه شد شاکرهستم  با هراضافه شدن باید لذت بیش تری باید می بردم‌  آیا با بودن. وسایل دراطراف من فرد شادی‌دورن رو هم درزمان طولانی داشته باشم ولی من تجربه کردم‌که به این شکل نیست 

لوازم جانی جای اصل اون‌وسیله نمیشه من برای  حس خوب و احساس هر چیز که که دراطراف با.شه  اگه من حسم خوب نباشه توحال رقابت باشم چشم هم چشمی باشه حسادت و هم‌ در کنارش داشته باشم که حسم رو خراب خواهم کرد  آیا با آنجه که. داشتم لذت از زندگی بردم یافقط زمان رو فقط،توبخش بدش بودم من زندگی کردم یا فقط،دنبال چیزهای به ثمر رفتم دست پا زدم که زندگی بیشتر لذت ببرم ولی من اصلا استفاده که نمیکنم 

چیزهای که که دارم‌تازه اضافه هست جاگیرهم هست همه آرمش من له هم میزنه بایدهواسم‌. رو بزرام‌برای نگه داستن‌اون وسیله چون من‌فکرمیکنم‌با بودن اون هست ک من دارم زندگی میکنم‌بعضی زمان رها  کردن‌ از دست دادن ازدای هست چون دربدن اون وسیله یااون خونه یا باطل جزور درد سر جیری دیگه نیست ما چندسال پیش همسرم برای کارش ی باغ تهیه کرداویل همه ازجمله من بجه بسیارخوشخال شدیم که ما یی باغ بزرگ خریدم مکانی دادن رفت آمد اولیه خوب بود ولی من رو به کاره اَضافه محبورم بودمو  هرصبح جمعه من باید کلی غذا درست می کردم‌ همسیر به این اون زنگ میزد که کسی ناراحت نشه همی رو توباغ بیان  خوب این یی کاره اضافه بودکه به مرو اون وافراد خسته شده دیگه ادمدشد کم شد تازه بایداسرا میکردی تشریف بیارن مهمان ما باشن  باغی که خریدیم بودایم‌ تو منطقه امنی نبود وفتی خود خانواده من تنهایی میرفتم همسر م بخاطر،دختره بسیار نگران و مضطرب بود که اشکالی پیش نیاد واین‌حالت اول خودش روازدا میدادکه درمرحله بد همه خانواده‌ام رو ناراحت می‌کرد روی که مجبوریم شدیم باغ رو فروختیم من که خیلی خوشحال شدم دیگه این وسیله غذاب رو ندارم‌ درست هست حالا اگه بود کلی پولش بود شاید کل زندگیمون بفرشیم  امکان‌ نداره اون باغ رد  روبخریم رو ما با فروش اوم باغ  تازه ازدا شدیم‌ رها شدیم‌ کلی مشکلاتش برای ما ایجادکرده بودکه با فروختن اون ازاون مشکلات خلاص شدیم شاید  اگه یی  منطقه بهتری  باغ رو خریده بودیم‌ این‌ مشکل ایجاد نمیشد حتی شاید گروهی آمروز به من بگن حیف نبود ولی راحتی که اون روزه از من‌ کل خانواده‌ام  گرفته شده بود تا اسم رفتم به باغ می امد کلی نگران استرس که کسب دچار مشکل نشه داشتم تا درباغ ببندیم‌با ماشین راهی بشم‌ این‌حالت نگرانی استرس اصلا بودن تو باغ رو دلنشین نمیگرد  شایداگه همون زمان تویی پارک‌ رفته بودیم تواون فضا لذت بیشتری رو به خانوده می‌دادیم ولی تو باغ این حالت بسیار اذیت کننده بود حتی باره وفتی ازدحترها حرفش پیش میاد فقط ازدست دادن اون‌ فضا درخت میوه شاه توت  که  بسیاز خوشمزه بود حرفش زده میشه ه نه لذتی که تواون مکان به مارسیده پس بودن توهمین فضایی راحت منزل رفتن تویی پارک تو نگاه من که آرامش  درونس  هست بسیار پرارش از باغی هست که خوشایند دیگران بود و من‌ و خانواده ازداستنش کلی مشکل داشتم در حقیقت دیگرا ن کیف باغ ما رو میبردم‌ خودم‌ خانواده پا جز مشکل جیزی ازاون باغ به یادو نداریم حتی بارم خواستم دوباره یی باغ  دیگه بخریم اول کلی کرون شده امکانش نیست وهم ته دلم من اون رضایت رو نداشت چون خاطره خوبی از داشتن باغ ندارم‌ تا این زمان که نشده بخریم پس داشته ماو اون آرامش که احساس می‌کنیم برای ما ایجاد نمی کنه و نه اگه اون فرداول خودش  تو بخش مثبت زندگیش باشه تو بخش خداوند باشه میدونه که داده ازجانب خدوند هست اجبار مشکل داره رو گوش ممکنه چون اخبار باعث افکار تو بخش ایراددارش  باشه اون زمان‌ چون همسرم دائم نکران سرقت امدن افردد تو باغهای دور می زدم‌ تو واون زمان هر وفتی که ما توباغ بوردیم  دائم نگران بود که اون مشکلات برای خانوداه خودش ایجاد نشه پس ازداشته خودش با همه فضایی خوب اصلا لذت نمی برد نه تنها اون لذت نمی برد بکله کل خانواده‌ام اون لذت رو نمبردن حتی باره شد که‌ من‌ نکران‌ نبود همسرم‌ همش می گفت این‌ دربین‌ که کسی بالا نیاد از در کسی  بال نیاد کسی واردباغ نشه خوب بودن تو این فضا چه لذتی داشت که ادامه بدیم‌ برای داشتن‌ این‌ همه اعصاب خوردی رو کسی نمی پسند پس نبود بهتر از بودتش تو اون روزها  بود شاید اگه حالا که وتعدا افرا خانواده بیشتر شدن به شکرخدا 

اون خرید این  زمان‌ انجام‌ می دادم‌ کلی از بودن تو اون مکان لذت روهم میبریدم‌ ولی همزمانی خوبی برای اوت خریدنداشیتم  

من دریافتم‌ که اگه فرد براش داشتن چیزی اول روی خودش کاره نکن که از داشته خودشون لذت ببرن شادی رون نداشته باشه ازهرجیزی که داره لذت نبره هرجیزی دیگی روهم تهیه کنه بااون  نه حسش خوب نیست وهم ازداشتن همون جیزه که شایددیگران اون. خوشحال کننده حساب اذیت میشه یی جوزی دست پا کیر میشه 

اگه قدرداشته خودمون روبدونبم‌توبخش خودمون کارکنم به مرو دست اوردم مون هم خوشایند بشه  هم‌کلی لذتی به خودمون میدم وطمع بهتری به کل زندگیمون میزنیم 

اون طمع خداوند هست‌که به زندگی خودمون زدیم‌ اون زمان ما اول ازداشتهای که داریم‌کیف کردیم ازانهابه شکل خوب استفاده میکنیم‌ وهم‌اگه خونه ماشین یا باغ رو هم به لطف خدادن وارد زندگی ما بشه اون ازطرف خداوند بدونیم ابن‌ افکاررونخواهبم داشت جون خداوند خودش هواسش به همه  چی هست 

خدا پشت وپناه تون یا حق حق. نگه دارتون

🌷به نام خدای بی نهایت و گستراننده🌷

درود و احترام خدمت استاد عزیز و دوستان هم مسیر 💮

شکرگزار خداوند مهربان و بخشنده ای که من رو در مسیر  درست و نیک آگاهی قرار داد و در حال گسترش من هست. 

اصل وجودی ما زندگی و زنده بودن ، و خواسته ها لوازم جانبی اون هستن. رازی که هیچ کجا و از هیچ کس نیاموخته بودم. 

نگاهم این بود که زندگی با رسیدن به خواسته های کوچیک و بزرگم هست که معنا پیدا میکنه و سپس من میتونم شاد باشم و لذت زندگی رو ببرم. بنابراین طبیعی بود که از هیچ اتفاقی و هدفی اونقدر که باید خوشحال نمیشدم و لذت کافی نمی بردم چون به هر هدف و خواسته ای میرسیدم ، خواسته های سطح بالا تر برای من خودش رو نشون میداد و من آرزوهای جدیدی داشتم. در نتیجه همیشه در قید و بند رسیدن به سطح بالاتر بودم. و لذت هام رو موکول می کردم به رسیدن های بالاتر…

یعنی علاوه  بر اینکه لذت نمی بردم، همیشه دغدغه ی این رو داشتم که چرا به فلان آرزو نرسیدم! کی بشه برسم! پس چرا نمیرسم! چرا الان تو این شرایطم! و هزار و یک چرای دیگه…

غافل از این راز بزرگ که، تا وقتی من اصل رو به حد کافی دوست نداشته باشم، لذت نبرم و شکرگزارش نباشم، هر چقد لوازم جانبی داشته باشم، چه فایده ای برام داره جز اینکه حتی گاهی باعث دردسر هم میشه. غافل از اینکه معنای زندگی، اصل داشتن زندگی هس،، لذت بردن  و دوست داشتن و شکرگزار بودنه، و من معنای زندگی رو در رسیدن به خواسته هام میدیدم. 

و چه بسیار افرادی که در طول زندگیم تا الان دیدم که به قدری در زندگی شون نعمت و موهبت هست.، به قدری خدا بهشون نعمت و ثروت و دارایی داده که طرف مونده دیگه چی باید بخواد ، چه ارزویی داشته باشه، ولی خودشون لذت هیچ ذره ای اون همه موهبت نمی برن. 

همین الانش ،یه همکار دارم یه خانم 45 ساله ی تنهاست. دو خونه در منطقه ظفر تهران داره، ماشین داره، به قدری پس انداز داره که هیچ وقت نیازی نمی بینه حساب کتاب مانده حسابش رو داشته باشه.

اما…. من هر وقت ایشون رو می بینم یا باهاش صحبت میکنم در نارضایتی و ناشکریه. با اینکه از نظر شرایط مالی ده ها قدم از خیلی همکارا جلوتره. از هیچ چیز راضی نیست. حتی از شرایط مالیش. و همیشه با شکوه میگه من دارم میجنگم برای حداقل ها…! 

در مقابلش همکار دیگری دارم که ایشون هم همین حدودای 45 سال هستن و ایشون هم تنهان. شرایط مالیش هم متوسط هست. اما به قدری شکرگزاره، به قدری خوشحاله و از هر چیزی لذت می بره که واقعا در هر جمعی باشه فقط شادی و انرژی مثبت و شکرگزاری به اون جمع منتقل میکنه. 

اون روزی کلی خدا رو شکر کرد و ذوق کرد از ته دل، فقط بابت اینکه آبدارچی قندهای ریزه ریزه خریده بود تو قندون ریخته … 🙂 

پس خوشحال بودن ، لذت از زندگی بردن، ارزش دادن به اصل زندگی، هیچ ربطی به میزان داشته ها، ثروت، آرزوها ، و کشور و شهر محل سکونت نداره.  

و من شکرگزار خدای بزرگ هستم که من رو به این مسیر هدایت کرد تا هر روز رازهای تازه ای در قالب اگاهی های ارزشمند از استاد عزیزم بیاموزم. 

شکرگزار خداوند مهربان هستم که خانواده ای سالم و سلامت و خوشبخت دارم که با هم رابطه ای عاطفی و سرشار از احترام داریم. 

شکرگزار خداوند بی نهایت هستم که تمام اعضا و جوارح بدنم در سلامت و توازن و تناسب کامل هستن و میتونم مستقلا تمام امورات زندگیم رو خودم هندل کنم، به تنهایی در خونه ی مستقل خودم زندگی میکنم، و با اینکه در شهری دور از خانواده هستم، اما اونقدر قوی هستم و اعتماد به نفس دارم که براحتی همه مسایل زندگیم رو خودم مدیریت میکنم، شغل و تحصیلات  ایده الی دارم که از بچگی دوست داشتم و بهش رسیدم و از نظر اجتماعی جز بالاترین و معتبرترین مشاغل اجتماعی و تحصیلی هست، و از نظر درامد هم سالهاست مستقلم و خودم تمام هزینه های شخصیم رو تامین میکنم و وابسته به کسی نیستم، محیط شغلی و همکاران و دانشجویانم از همه نظر نمونه هستن، خونه م ملک شخصی هست و در بهترین منطقه شهر، وسایل خونه کامل هست، به تناسب ایده الم رسیدم و اندامی که دوست داشتم رو بهش رسیدم.

شکرگزار خدا هستم بابت تمام موهبتهایی که در زندگیم جاریه و انقدر بی شمارن که لیست کردن اونها براحتی ممکن نیست و هرچقدرم لیست کاملی بنویسم باز بیشمار موهبت و نعمت دارم که در اون لیست ننوشتم. و اینهایی که نوشتم فقط بخش کوچکی از این نعمتها بود. 

خدایا از صمیم دل سپاسگزار و شکرگزار تمام نعمتها و فراوانی هایی هستم که به من بخشیدی و می بخشی❤️

سلام به استاد عطار عزيز

هر چي جلوتر ميريم من شگفت زده تر ميشم توي همين 7 روزي كه توي سايت هستم اتفاقات زيادي در شخصيتم افتاده كه مطمئنم در بيرون از من هم خودش رو نشون خواهد داد

از شما بسيار سپاسگذارم براي اين دوره بي نظير

چقدر مثال هايي كه ميزنيد برام ملموس هست و كامل ميتونم مغزكلام شما رو درك كنم

وقتي ما به دنيا مي آييم تنها يك چيز با خود داريم و اون زندگي هست

و وقتي بتونيم قدر اين يه دونه چيزو كه با خودمون آورديم رو بدونيم ، آپشن هاي ديگه به ما اضافه ميشه …آپشن ها مثل خونه ماشين و غيره 

و استاد عزيز شما مثال خوبي از خودتون زديد كه وقتي اصل رو شناختيد و شروع كرديد لذت بردن ازش يك آپشن كه تناسب اندام بود به شما اضافه شد

يكي از بخش هاي اين فايل كه برام كليك كرد در ذهنم ، اين بود كه اگر از اصل لذت نبريم اصلا آپشن هاي ديگه به ما داده نميشه….چيزهايي كه از خدا ميخواهيم يا به ما داده نميشه يا اگرم داده بشه مايه دردسر ماست 

من الان كه فكر ميكنم اين نكته رو زياد ديدم در زندگي اطرافيانم …و هميشه كه سوال ميكردم چرا فلاني مثلا با اون عادت رفتاري زشتي كه داره اينهمه نعمت خدا بهش ميده ؟؟   الا جوابم رو گرفتم ..من كه در زندگي اونها نيستم شايد اون چيزايي كه به نظر من نعمت هست و به اون داده شده در واقع براش دردسر ساز هم هست 

اما تمرين اين جلسه :من در كل يه چند سالي ميشه بيشر غر غر هامو كم كردم و شايد يكسالي ميشه كه آگاهانه حواسم هست گله و شكايت نكنم تا نعمت هاي بيشتري دريافت كنم….اما اصلا نتونستم كامل اين كار رو به خوبي انجام بدم تا جايي كه تا همين چند ماه پيش از سرو صداي همسايه طبقه بالا هر روز غر ميزدم

و بعد متوجه شدم همين موضوع داره من رو از خواسته هام دور ميكنه چون من تمركزم روي ناخواسته ست و خدا رو شكر ميتونم بگم تا 90% كنترل شده اين قضيه 

اما نكته اينجاست كه من “هر لحظه “براي تك تك نعمت هايي كه دارم اعم از سلامتي يا همين خونه كه دارم يا همين وسايلي كه دارم شكرگذار نيستم

در كل شكرگذار هستم ولي اونطوري كه خودم دوست دارم شكر گذار باشم، نيستم .

 و جالبه كه من ميدونم كه اگر شكرگذاري بي حد داشته باشم و قلبم پر باشه هر لحظه از شكرگذاري نعمت ها به من داده خواهد شد….اما امان از شيطان…كه البته اون هم فقط داره وظيفه اش رو انجام ميده اين من هستم كه به دعوت نامه هاش پاسخ مثبت ميده 

براي بخش دوم سوال : من خدارو شكر سلامت هستم و البته اضافه وزن دارم كه خوب اون مشكلات دست و پا گيري به همراه داره

ولي بيماري كه بخوام براش هر روز دارو بخورم ندارم خدار وشكر

مهاجرت به كشوري كه دوست داشتم ، داشته ام و بسيار رضايت دارم از اين مهاجرتم كه كلا هدايتي بود همه چيزش

همسرم بسيار عاليه و آرام هست و كلا مزاحم تصميمات من نيست در زندگي و زندگيم طوريه كه من وقت دارم كه روي خودم كار كنم و رابطه ام را با خداي خودم بهتر كنم الهي شكر

همين خونه اي كه توش هستيم ، اجاره اي هست ولي به صورت معجزه آسا چند سال پيش اجاره اش كرديم كه مبلغ اجاره اش با توجه به متراژش براي همه مايه تعجب بود و هنوزم هست…چون اينجا رو هم با همين روش هاي فكوس انرژي كه  همينجا توي همين سايت هم بهش اشاره ميشه گرفتيم

كل وسايل اين خونه رو با اينكه تازه مهاجرت كرده بوديم ، بصورت يك معجزه همه رو نو خريديم..چيزيكه بسياري از افرادي كه مهاجرت ميكنن اوايل وسايل خونه رو دست دوم ميخرن …ولي من از خدا خواستم و براش انرژي گذاشتم و همه رو نو خريديم …اينها هم طوري هستن كه كسي با اون قيمت هايي كه خريديم باورشون نميشه..الهي صد هزار بار شكر 

بخوام بگم خيلي زياده

فقط ميگم خدايا شكرت چقدر بزرگي آخه…من مطمئنم افراد زيادي كه در اين سايت هستند هم اگر بشينن فك كنن به داشته هاشون انقدر دارن كه خودشون شايد تعجب كنن…چون اين سايت جايي نيست كه كسي كه ناشكر بوده باشه و به اينجا راه پيدا كرده باشه 

در پايان از شما عزيزي كه وقت گذاشتي و كامنت من رو خوندي بي نهايت سپاسگذارم 

چشمانتان پر فروغ