تصویر ذهنی چاق (قسمت هشتم)

بسیار خوشحالم متوجه شدم از وقتی که این فایل ها را گوش میدم و مینویسم و میخوانم و تکرار میکنم و مرور میکنم دیگه به چاقی فکر نمیکنم آرامش خاطر دارم ، قبلا هرچیزی میخوردم تا چندین ساعت به خودم میگفتم الان چاق میشی ولی درحال حاضر از غذا خوردن لذت میبرم و آرامش بسیار بیشتری دارم و شکرگزار خداوند هستم.

من زیاد درباره چاقیم با بقیه صحبت نمیکنم چون چاقی رو بعنوان نقص میدانستم اما در ذهن خودم بسیار خودم را سرزنش میکردم اما از حالا به بعد به هیچ عنوان سرزنش نمیکنم و سعی میکنم تصویری آرمانی از خودم در ذهنم ایجاد کنم.

 من تصمیم دارم از این لحظه ارزشمند به بعد هرگز راجب راه هایی برای لاغری سرچ نکنم. یادم می آید همیشه در گوگل درحال سرچ کردن راجب این بودم چگونه لاغر شوم ، با دارو و دمنوش ؟ ورزش ؟ رژیم های سخت ؟ جراحی؟ و اکثر اوقات دنبال راه های متعدد بودم اما الان میدونم همشون بی معنی هستن تنها راه برای لاغری من تغییر تصویر ذهنی من است و اصلاح باور ها و طرز فکر های من .باشگاه که می رفتم افرادی که از من متناسب بودن همیشه برام مثل یک رویای دور به نظر می رسیدند حتی گاهی میخواستم برم از آنها بپرسم چطور لاغر شدین و در آخر میگفتم خوشبحالشون ( خودتخریبی و سرزنشگری از بدترین و مضرترین رفتار ها برای تحریک چاقی است)

یکی از عادات من سرچ درباره ها و انواع حرکات ورزشی برای لاغری بود یعنی در پایان روز اگر به تاریخچه فعالیت گوگل من دیده میشد همگی بدون استثنا راجب لاغری بود و از الان به ترکش میکنم. هربار این عادت را تکرار میکردم در آخر احساس بیشتر چاق شدن و نفرت از بدن خودم داشتم به حدی بود که میخواستم هرکاری کنم فقط این بدن تغییر کنه .

خداروشکر اجتماعی نبودنم یکجا مثبت واقع شد من زیاد با بقیه صحبت نمیکنم چه برسه صحبت راجب رستوران و غذا ، زیاد بیرون نمیرم که بخوام رستوران یا کافه جدیدی را تست کنم .در فضای مجازی عضو کانال آشپزی نیستم و حتی تبلیغات غذا را رد میکنم یا گاهی که نگاه میکنم یهو به خودم میگم من که قرار نیست درست کنم پس بیخیال . من شاید از غذا خوردن لذت ببرم اما از اینکه اطلاعات غذایی با کسی به اشتراک بگذارم زیاد لذت نمیبرم . من فکر میکنم غذا خوردن منو چاق نمیکنه چون همیشه نرمال و به اندازه غذا خوردم اما افکارم باعث بروز چاقیم میشود یک فکر ساده شروع میکند که الان با این غذا چاق میشی و اینطوری شروع یک چرخه است . 

با این حال تصمیم دارم در هیچ کانال اشپزی عضو نشم و ویدیو اشپزی دیگر نگاه نکنم و دستور های غذا جدید پیدا نکنم .

سلام   به همه ی  عزیزانم که هم مسیر و همراه من  هستند .

چقدر من  در گذشته  به دنبال این بودم که چطور بخورم چی رو با چی بخورم و یا  اصلا چی رو نخورم و یا اینکه چطور فعالیت کنم و … که  کمی لاغر تر بشم و حتی برای کمک بیشتر به خودم به پیش کارشناس تغذیه میرفتم و از اون میخواستم راهنماییم کنه و به خاطر تعهد و استمرارم و علاقم به لاغری با وجود هر سختی بود من اون برنامه ها رو اجرا میکردم ولاغر هم میشدم و اما هیچوقت ماندگار نبودند و من زجر میکشیدم اخه تا کی محدودیت و نخوردن و سختی بلاخره  من کی می‌تونم راحت بخورم واز رژیم راحت بشم ،؟؟ .

 اما از وقتی وارد این راه شدم متوجه شدم  و آگاه شدم اصلا با فشار آوردن به جسم من نمیتونم برای همیشه لاغر بشم و اصلا این راهش نیست و مدتها هست قبول دارم تنها راه لاغری دایمی و راحت لاغری  با قدرت ذهن هست و اصلا نگاهم من به لاغری تغییر کرده و آرامشم اطمینان من بیشتر شده که من میتونم. به لاغری دلخواهم برسم .

تصاویر ذهنی من به عمر باعث چاقی من شدند و حالا با تصاویر ذهنی لاغری خودم رو لاغر میکنم .

و اما در مورد تلاشهای مادرها برای  چاق کردن فرزندانشان در دوران خردسالی و نوزادی باید بگم  من در گذشته جز این افراد بودم و اما حالا که مدتها هست در این راهم تغییرات زیادی کردم برای مثال :

من از وقتی پسرم وارد پیش دبستانی شد کرونا اومد و فقط در حد چند ماهی رفت و  دیگه تعطیل بوده تا همین چند هفته پیش که مدارس اجباری شدند و من هم پسرم شیفت صبحی  بود و برای همین روز اول مثل ایام گذشته ی خودم که با دخترم رفتار میکردم با اون رفتار کردم و به زور پسرم رو مجبور مردم یه ساندویچ کوچیک نون و پنیر بخوره که بتونه در س بخونه و اذیت نشه و بی حال نشه و خلاصه در حالی که اصلا پسرم میل نداشت بخوردن  ساندویچ اما من با کلی دلیل که در بالا بهتون گفتم ، به پسرم  گفتم باید بخوره و روز اول به اجبار من خورد اما روز دوم که میدیم پسرم چقدر ناراحت و اصلا میل نداره گفتم دارم خلاف آموزشهای عمل میکنم و تصمیم گرفتم داخل کیفش تغذیه بزارم  تا هر وقت گرسنه شد داخل مدرسه اونها رو بخوره و به زور. داخل خونه اون رو مجبور به خوردن نکنم و برای یه لحظه به خودم گفتم من این غذا رو برای سلامتی پسرم می‌خوام اما اگر احساس نیاز به غذا نداره و من به زور به اون غذا میدم این کار من نه تنها اون رو سلامت نمیکنه بلکه باعث بیماری اون هم میشه چون معتقدم بدن ما انسانها بسیار هوشمند هست و هر وقت احتیاج به غذا داشته باشه خیلی راحت خودش آلارم  میده و فرد نیازش رو  برطرف می‌کنه و دیگه بجز روز اول مدرسه من این کار رو دیگه تکرار نکردم و نخواهم کرد و پسرم رو رها و آزاد گذاشتم که هم خودش خوشحال تر شد هم من خوشحالم که کسی رو مجبور به خوردن نکردم در صورتی که در گذشته برای صبحانه دادن قبل ازمدرسه  به  دخترم حتی با گریه به اون غذا میدادم و یا با دل درد و حال بد  که می‌گفت جا ندارم  اما من بهش میدادم تا به اندازه ای که من میگفتم  بخوره  و به این صورت من بهش  غذا میدادم  و حتی اینقدر  گاهی اوقات  به نیاز جسمیش   توجه نمی‌کردم  که دخترم بعد از غذا اون رو کاملا بالا می‌آورد و من  و خودش کلی اذیت می‌شدیم وواقعا روزهای  کودکی دخترم به خاطر ما اگاهی من سخت گذشت  پس این تغییرات که در رفتارم برای پسرم دارم واقعا ارزشمند هست و برای من که در گذشته این قدر حساس  در خوردن بچه هام بودم کم چیزی نیست چون نگرشم و افکارم و باورهام تغییر کرده و دیگه.

 فرزند تپل داشتن رو ربطی  به مادر لایق بودن نمیدم چون دیگه سن رشد بچه هام برای من مساوی با زیاد خوردن نیست 

چون دیگه تپل بودن بچه برای من مساوی با بچه ای  سالم برای من نیست .

اصلا تمام فرمول‌های ذهنی من تغییر کردند 

و اصلا دیگه من دوست ندارم برای بچه هام مقدار خوردنش  رو تعیین کنم نا گفته نماند فرزندانم هنوز بارها شده  هر چند که اصلا  بچه های پر خوری نیستن و زیاد نمی‌خورن  که از  نخوردنشون گلایه کنم اما سریع به خودم میام که کارم اشتباه هست  پس  دیگه نمیگم و مجبورشون نمیکنم  یا فقط شاید یه بار از زبونم بیرون بیاد که چرا نمیخوری ؟و اگر بگه سیرم دیگه کاری بهش ندارم و اصلا خود بچه هام خصوصا  پسرم میگه مگر زور نمیتونم بخورم به قول خودت نباید زیاد بخوریم که شکممون درد بگیره پس منم سیرم دیگه نمی‌خورم و اصلا نه تنها این دوره برای خودم بلکه برای همسرم و فرزندانم  هم مفیده. بوده حتی همین جا باید بگم چقدر در روابطم با همسرم تغییر کردم چون در گذشته من که کلی  فرمول چاقی در ذهنم داشتم  که به همسر بسیار بسیار لاغر خودم انتقال دادم و ایشون رو با مقداری ولی جزیی اضافه وزن رو به رو کردم و اما از وقتی در مسیرم دیگه از اون اجبارهای در خوردن خبری نیست و ایشون هم متناسب تر شده و یه مقدار خیلی کم. شکم داره که تمام. این نتایج رو مدیون آموزشهای سایت هستم .

پس من  حتی الآنم میبینم که اطرافیانم مثل گذشته ی  من به بچه هاشون  در خوردن زور میگن و اونها رو تشویق میکنن که غذا بخورن تا جایزه بگیرن   و یا بخورم که  قوی بشن  ویا غذا بخورن که بزرگ بشن و من خیلی ناراحت میشم اما خب نمیشه کاری کرد اما می‌دونم اونها خیلی راحت بچه ها رو به سمت چاقی دارند سوق می‌دهند .

حتی میبینم مثل گذشته ی خودم با ترفندهای مختلف به زور غذا به دهان بچه ها می‌زارن و کلی هم ذوق میکنن که تونستن به اون غذا بدن اما من می‌دونم  اونها چه کار خطرناکی دارن انجام میدهند ولی بازم چیزی  نمیگم چون در مسیر شنیدن این اگاهی ها نیستن 

من قبلاً  که چاق بودم فکر میکردم اشتهای زیادی دارم و دست خودم نیست که پرخوری میکنم ولی  الان  مید ونم مغز من داره فرمان پرخوری صادر می‌کنه بر اساس تصویرهای ذهنی من همچین دستورهایی صادر می‌کرد وحالا که مدتها هست در مسیرم و تصویرهای ذهنی من تغییر کرده اصلا دستورهای خوردن من تغییر کرده بدون اینکه من کاری کنم کم خور تر شدم اصلا حرص و ولع .برای خوردن ندارم همین دیشب آخر شب بچه هام درخواست پیتزا کردن و دو تا مینی  براشون خریدم و هر کدوم سه تا خوردن و دیگه ادامه ندادن و تمام اونها موند و من در حالیکه سیر بودم اما هوس مردم ودوتا خوردم و اما هنوز کلی بود و هر چقدر همسرم می‌گفت بخور نمی‌تونستم  اصلا نمی‌خواستم و منم گفتم یا تو بخور اگر گرسنه هستی  و یا اگر نمیخوای  بزارم داخل یخچال و دیگه به جز اون. دوتا تکه لب نزدم به ما بقی پیتزاهای  در حالی که اگر گذشته ی من بود این چیزها رو متوجه نمی‌شدم دیدن پیتزا مساوی بود با خوردن اونها و خصوصا که روزه هم بودم سریع با  فرمول‌های چاقیم قاطی میشد و دستور پرخوری صادر میشد اما من خیلی عالی   رفتار کردم بدون هیچ زجر و سختی و این به خاطر تغییر فرمول‌های ذهنی  و تصاویر ذهنی من هست .

من  در گذشته فردی بودم که چون به شدت علاقه به خوردن چیبس و پفک داشتم حاضر بودم بعضی از خریدهای خونه. رو  ازسوپری حتی  اگر مجبور  نبودم ولی  انجام بدم  و  به مغازه برم تا برای خودم کلی از این به هوله ها بخرم و بخورم جدای اینکه هر شب باید به همسرم میگفتم و می‌خوردم  میخواستم خودم هم جدا بخرم و بخورم اما الان هر شب همسرم به سوپر مارکتی می‌ره ولی من سفارش خرید نمیدم و اتفاقا دو شب پیش خونه مادرم بود خواهر زادم خریده بود اما من چون از مزه ی چیبس بدم اومد دو دونه خوردم و دیگه ادامه ندادم و از پفکم هم چند دونه خوردم ولی خیلی مزه اش خوب نبود و زیاد نخوردم و واین رفتار  واقعا برای خودم که در گذشته تا  این حد عاشق  چیبس و   پفک بودم جالب بود و بعداً فهمیدم و خودم رو تحسین کردم .

من اول تصاویر ذهنی چاق رو متوقف کردم چطور :

با صحبت نکردن در مورد چاقی خودم با هیچ کس به هیچ عنوان حرف نزدم و خودم رو سرزنش نکردم و به هیچ کس  نگفتم اره من اینطور هستم  هر چی بخورم چاق  میشم  و …. پس صحبت در مورد چاقی من ممنوع بود و هر وقت خواستم حرف بزنم به خودم گفتم نمی‌خوام تصاویر چاقی رو پر رنگ. کنم .

من دنبال راه های مختلف برای چاقی خودم نبودم  و فقط با این روش جلو اومدم و دست از هر تلاش مثل رژیم و ورزش برای لاغری خودم برداشتم و گفتم تنها راه لاغری من همین روش  ذهنی هست حتی با اینکه بودن اطرافیان من که با من شروع کردند وارد رژیم سنگین و خاص  و شدند و کللی نتایج عالی گرفتن اما من  به هیچ عنوان  لیز نخوردم و از مسیر دور نشدم و به دنبال تحقیق  اون روش وهیچ روشی نبودم  .

من به دنبال تصاویر تحریک کننده برای خوردن نباید  نباشم چون با دیدن هر فیلم و عکس  خوردنی. ما تحت تاثیر قرار میگیریم و بیشتر از نیازمون میخوریم چون ما تحریک به خوردن میشیم. پس من تمام پیجهای اشپزی و  فست فودی و …رو انفالو کردم و دیگه دنبال نکردم و هنوزم  دنبال  نمیکنم .

و من با آرامش سالها هست در این مسیر هستم و نتایج ارزنده وزیادی داشتم و هنوز دارم که شاید اگر وارد این مسیر نمی‌شدم سالها  طول می‌کشید تا به اونها شاید برسم شایدم نمیرسیدم  اما به لطف خدا و بعد استاد گرامی من در حال حاضر بسیار به اندام دلخواهم  نزدیک هستم 

هنوز بعضیا به دنبال اون فوت کوزه گری هستن و به دنبال  اون برنامه های رژیمی و ورزشی هستن اما همچین برنامه هایی داده نخواهد شد و  این راه کاملا ذهنی هست و  فقط  با تغییر فرمولهای ذهنی نتیجه به دست میاد  که با  این تغییر  فرمولها رفتارهای ما هم تغییر میکنه اما  در این روش  ذهنی  با این تغییرها  ما  اصلا عصبانیت و استرس و ‌.. نداریم  که چرا  من نباید  بخورم و محدود باشم چون منشا دستور خوردن در مغز ما هست و مغز ما داره تغییر میکنه .
(واقعا این مسیر آرامش داره چون آزادی کامل داریم و هیچ محدودیتی نداریم و بسیار رفتارهای درستی رو از خودمون نشون میدیم که ما رو در رسیدن به هدف موفقتر میکنه )
هیچ چیز در جهان یک وجهی نداریم اگر تصاویر ذهنی  چاق ما باعث چاقی ما شدن حالا تصاویر لاغری ما باعث لاعری ما  خو اهند شد.

همه ی ما  از وقتی به دنیا  اومدیم یعنی  از زمان شیر خوارگی این دستور خوردن کاملا اتوماتیک هست ودیدیم  نوزادها  هر  وقت گرسنه باشن شیر  میخورن و اگر  گرسنه نباشن دهانشون رو میبندن و سرشون رو برمیگردونن و نمیخورن چون ذهنشون پاک و تمیز هست و  بعضی افراد تا بزرگسالی همین طور  ذهنشون پاک میمونه( ذهن اگر پاک و تمیز باشه در هر جنبه از زندگی ما موفقتر میشیم  و اگر ذهن رو پر از اطلاعات غلط کنیم  رسیدن به هر هدفی سخت میشه چون کلی مانع داریم کلی ورودیهای منفی داریم و کار سخت تر میشه پس بهتر  که ورودیهای ذهن رو کنترل کنیم و هر  اطلاعاتی  رو وارد اون نکنیم و خوردن هم دستوری هست که از مغز ما میاد مثل تنفس،و پلک زدن ما و یا ضربان قلب ما و … و اصلا نباید ما نگران اون باشیم که آیا درست خوردم امروز و یا این رو بخورم و … خیلی راحت باید ما به نیاز جسممون که گرسنگی هست پاسخ بدیم
ولی مادرهایی  هستن که تمایل دارن به بچه ها بیشتر غذا بدن چون باور دارن بچه در سن رشد هست و  به خیلی  از مواد غدایی احتیاح داره  پس باید  بخوره و چاق بودن بچه رو نشان از توانمندی مادرها  میدونن و لاغر بودن بچه ها نشان از بی لیاقتی مادر میدونن(منم دقیقا این افکار رو داشتم و با همین طرز فکر  دخترم رو بزرگ کردم و در چندین سال قبل من خیلی خودم رو اذیت میکردم که اون غدا بخوره و اگر نمیخورد هم خودم و هم دخترم و هم همسرم  رو کلافه و عصبی میکردم و زندگی رو برای خودم جهنم میکردم حتی در زمانی که دخترم شیر میخورد  من فیلم موبایل بالا سرش  میگرفتم نگاه کنه و بیشتر بخوره که وزن بگیره و خیلی تلاشها ی الکی میکردم و واقعا وقتی یادم میاد که چقدر من زندگی رو برای خودم و خانوادم زجر اور و سخت کرده بودم  ناراحت میشم یادم هست  که  حتی میگفتم  باید در فلان ساعت همان مقدار که من میگم رو بخوره و اگر نمیخورد باید کلی مشغولش میکردم تا بخوره و خیلی وقتا بالا میورد و من عصبی تر میشدم و ای کاش اگاهی های الان رو اون موقع داشتم و اما به لطف خدا برا پسرم تا حدود زیادی بهتر بودم و خودم رو کمتر اذیت کردم و این اگاهی ها رو هم کسب کردم و  این کارها رو ادامه ندادم و دیگه دارم با اگاهی کامل با خانوادم در امر خوردن برخورد میکنم و خوشحالم از ورژن جدید  خودم ) و خیلی از مادرها عجله دارن بچه ی تپل داشته باشتن و این رو امتیازی  برای خودشون میدونن که  بچه تپل باشه و ممکنه حتی با سرگرم کردن بچه ها با تلویزیون و آهنگ وبه اون غذای بیشتری بدن و دیگه فرمولهای ذهنی بجه رو تغییر میدن و چون مادر به صورت دستی داره فرمولهای ذهنی رو بچه رو تعییر میده دیگه سیری با اون حد زیاد  خوردن پیام میده و بچه به مرور درخواست غدای بیشتر رو میده.(به لطف خدا من خیلی تلاش کردم در زمان کودکی بچه هام مخصوصا دخترم حتی از زمان بارداری  من  تلاش میکردم  فرزندانی چاق داشته باشم و واقعا در ذهن منم نشان از قوی بودن بچه و بنیه ی قوی داشتن بود و اینقدر میخوردم تا در وزنهای ۱۰۰ کیلو و ۱۰۵ کیلو در هر بارداریم میشدم و کلی اصافه وزن وحشتناک داشتم که دیگه پزشک من میگفت خطر ناک هست و باید کنترلش کنی با اون کنترلها من در اون وزن موندم و سرانجام تلاشم هم شد فرزندانی با وزن بالا دخترم ۳ و ۷۰۰ بود و پسرم ۴ و ۲۰۰ بود که بسیار ذوق میکردم از وزن بالای اونهاو اما در ادامه برای چاق کردنشون خیلی تلاش کردم و اما به لطف خدا همیشه فرزندان نرمالی داشتم با قد و وزن کاملا طبیعی نه کمبود وزن داشتن نه اصافه وزن داشتن و همچنان هم همین طور هستن فقط خودم رو اذیت میکردم و نتیجه اش میشد حال بد برای خودم )

فرمولهای ذهنی بچها با به زور غذا دادن به بچه ها به راحتی تغییر میکنه و ذهن کار نداره کسی به زور داره غذا  میده  یا اینکه با سرگرم کردن غذا  میده ذهن ما فقط اون مقدار غدا رو که  وارد بدن میشه رو طبیعی میدونه و دیگه اون حجم غدا رو حداقل مورد نیاز غذاا قرار میده و بچه حالت عادی غذا خوردنش میشه پرخوری .
(چقدر من  در کودکی فرزندانم کار خطر ناکی  می کردم   که مدام به بهانه های مختلف می  خواستم به اونها غدا بدم و اونها رو چاق کنم  و به قول استاد  مادرها با دست خودشون بچه ها رو دارن معتاد به مواد عدایی میکنن و چقدر این اعتیاد رواج داره و آسان هست و ما عزیزان خودمون رو به دست خودمون به دام  چاقی میندازیم و گرفتار این بلای خانمان سوز چاقی میکنیم  و اصلا نه تنها این کار زشتی برای ما نیست خیلی هم از نتیجه اش ذوق میکنیم و بچه و خودمون رو تشویق میکنیم که آفرین ادامه بده بخور که قوی بشی  بخور که بزرگ بشی و …)

وقتی ما از بچگی کانالهای عصبی مون تکمیل میشه پس چون بارها شنیدیم باید غدا بخوریم که تپل بشی باید غدا بخوریم که بررگ بشی و ..چون ذهن تصویری هست و ما از کودکی در معرض این شنیده ها قرار گرفتیم و تشویق شدیم که بیشتر بخوریم  که بزرگ بشیم و یا  درسهامون رو درست یاد بگیریم همه ی این شنیده ها  یک تصویر چاقتز از خودمون به وجود آورده و ذهن ما تلاش کرده ما رو به اون تصاویر برسونه (ذهن ما کاملا تصویری هست و هر تصویری از ما داشته باشه حتما باید ما رو به اون شرایط برسونه  در واقع ذهن ما آماده ی خلق کردن  کردن هست فقط کافیه ما تصویری و یا فکری داشته باشیم اون میگه چشم سرورم من برای شما به وجودش میارم کاری نداره من  اون فکر رو دوست دارم یا ندارم فقط نگاه میکنه ببینه چه افکار و اندیشه هایی در سر  داریم همونا رو برای ما خلق میکنه پس بارها در مغز من کردن بخور که بزرگ بشی بخور که قوی بشی بخور که همه دوست داشته باشن و یا بخور که خوب درسهات رو یاد بگیری و در ذهن من یه تصویر چاق ایجاد کردن و من رو هم چاق کردن اول ما باشنیدن و بارها گفتن و دیدن در نهایت رفتارمون  تغییر کرده و بعد جسممون چاق شده )
و ذهن ما کلا در هر جنبه با تشویق کردن بیشتر تلاش میکنه مثلا اکر در درس تشویق شدیم بیشتر تلاش کردیم و یا اگر برعکس ما در درس خوندن تنبیه شدیم ما بیشتر از درس فاصله گرفتیم .( ذهن ما دوست داره که ما  هر فکری که داریم در اون جنبه پیشرفت کنیم و زیادش کنیم مثلا دنبال درس باشی میگه برو هنوز بیشتر دنبال کن یا دنبال ورزش باشی میگه برو بیشتر تلاش،کن و اگر تشویقش،کنی  زودتر نتیجه  میده )
و هر کس که بارها برای لاغری تلاش کرده و اما موفق نشده چون تصویرهای ذهنی چاق از خودش داشته باعث شده که نزاره موفق بشه .

همه ی این حرفها در ذهن من یک تصویر چاقتر  رو به وجود آورده  و مغز دستورهای پرخوریی صادر کرده چون تصویر رو دیده و هر چقدر از پرخوری  خودت بدت بیاد فایده ای نداره چون معز داره فرمان صادر میکنه بر اساس تصویرهای ذهنی چاق داره فرمان  صادر میکنه .( من شده بارها پرخوری کردم و خیلی ناراحت شدم و عذاب وجدان گرفتم و ناراحت شدم و گفتم ای کاش نمیخوردم و دیگه از فردا شروع میکنم و نمیخورم اما وقتی فردا میشد و من دوباره گرسنه میشدم اصلا اون حرفها رو فراموش میکردم و میخوردم و بازم دوباره ناراحت میشدم و اما هیچ فایده ای نداشتن برای من این تصمیم به نخوردنها و ذهن چاق من  در نهایت من رو شکست میدادو من چاق تر میشدم چون در ذهنم کلی افکار و باورهای چاق کننده داشتم  که به صورت تصویری  در ذهنم هستن و از اونجا مغز من دستور پرخوری رو صادر میکرد و تصمیم من هیچ کاره بود چون تمام فرمانها ی بدن ما از مغز ما میاد و ما باید اول اونجا رو درست کنیم تا نتیجه بگیریم )
واقعا برای پرخوری نمیشه راه کار داد مگر با مرور آموزشهای ذهن (واقعا همین طور هست من الان بدون دخالت هیچ دکتر تغدیه و مربی ورزش و هیچ فعالیتی دارم خیلی عالی و کنترل شده رفتار میکنم و خیلی وقتا بعدا متوجه میشم مثلا اطرافیان من همین چند روز پیش به من میگفتن چرا تو رو هر وقت میگیم غدا بخور میگی سیرم و بعد من داشتم فکر میکردم راست میگن من قبلا هر چی بود باید میخوردم و نمیتونستم که نخورم و اما حالا تا گرسنه نباشم نمیتونم بخورم و لدت نمیبرم از اون خوردن مگر واقعا گرسنه باشم و این فقط به خاطر اموزشهای عالی هست )
هر کس داره نتیجه ی عالی از این مسیر میگیره چون تصاویر ذهنی جدید ایحاد میشه و مغر دستورهای غذایی جدیدی صادر میکنه و رفتارهای جدید تری شکل میگیره و در نهایت جسم هم تغییر میکنه .(من همین دیشب خواستم غدا بخورم
;ترجیح دادم شامم رو خالی و بدون نون بخورم نه اینکه بخوام و نخورم نه اصلا اینطور  نبود ترجیح دادم  یه کاسه  حلیم بخورم در صورتی که من عاشق حلیم با نون بودم قبلا ولی دیشب نتونستم و این کار رو نکردم )
پس  توصیح دادیم تصاویر ذهنی چاق به چه شکلی در ذهن ما ایجاد شده 

اشتیاق ما به خوردن تغیر میکنه و اشتیاق از همون تصاویر ذهنی ایجاد میشه و یا از همون خاطرات هست .

حالا چطور تصاویر ذهنی رو به لاغری تغییر بدیم تا دستورها و رفتارهای جدید داشته باشیم .

برای تغییر هر مساله اول باید مانع از تشدید و  پر رنگ شدن اون مساله  که  تصاویر ذهنی چاقی  هست بشیم و بعد حرکت به سمت متناسب شدن رو آعاز کنیم یعنی اول حرکت به سمت چپ رو متوقف کنیم و بعد حرکت به سمت راست  رو شروع کنیم نمیشه هم زمان در دوجهت حرکت کرد .

یرای جلوگیری از حرکت به سمت تصاویر چاقی :

• به هیچ وجه  درباره ی چاقی خودتون حرف نزنید 

خودتون رو سرزنش نکنید و درمورد چاقی خودتون به بقیه نگید که من هر چی بخورم چاق میشم و …وصحبت در باره ی چاقی باید ممنوع باشه و هر وقت خواستین در مورد چاقی حرف بزنید بگو نمیخوام تصاویر چاقی رو پررنگ کنم (من قبلا خودم رو زیاد سرزنش میکردم و میگفتم به خودم و بقیه که چرا من چاقم من که هیچی نمیخورم پس چرا اینطورم دیگه کمتر از این که نمیشه بخورم همش غدای رزیمی میخورم ولی جرا دارم چاقتر میشم ؟؟.و هی اوضاعم بدتر میشد و خودم خبر نداشتم  دارم چیکار میکنم )
و مرحله ی بعد به دنبال راه کارهای رفع چاقی نباشید 

هر چقدر به دنبال راه کار باشی داری بیشتر به چاقی توجه میکنی و  و به اون بها میدید و این موضوع رو دارین پر رنگتر میکنید .

پس ببین سالها هر چقدر تلاش کردیم لاغر بشیم داریم تصاویر چاقی خودمون رو پرر نگ میکنیم 

پس آرامشتون رو حفظ کنید و به این راه اطمینان کنید ‌( من همش به دنبال راه برای برطرف کردن چاقی بودم حتی در ورزشم تمام توجهم به این بود که چقدر عرق کردم چقدر لاعر شدم حالا در خوردنم حواسم بود که نکنه بخورم و چاق بشم و من نباید بخورم که جلوی جاقی رو بگیریم و خلاصه هر کس هم لاغر میشد باید میپرسیدیم تو چیکار کردی منم خوبه انجام بدم و همش حسرت میخوردم و به دنبال راه ای بودم که لاغر بشم )
مرحله ی سوم در معرض اطلاعات تحریک کننده نباشید مثلا عضو کانالهای آشپزی نباشید و چه دلیل داره اینطور این برنامه ها رو دنبال کنید (من زیاد داشتم پیجهای اشپزی و فست فودیها رو و نگاه میکردم ببینم چطور درست میکنن و چقدر از کش اومدن پنیر غداهای فست فودی لذت میبردم  و همیشه در حال سرچ کردن انواع غداهای جدید بودم  و دوست داشتم طعم های حدید رو بچشم و همیشه طالب تست کردن مزه های جدید بودم و دستور هر عدای جدیدی رو که میدیدیم میگرفتم )
پیگیری روشهای پخت هر غدا شما رو تحریک میکنه به خوردن و هر وقت عادت کنی به دنبال غدای جدید باشی  ذهنت همیشه  میگه  بخور یه چیر جدید بخور .

این سه گام باعث آرامش شما میشه و شما نگران چاقی کمتر میشی و این یعنی تصاویر شما داره تغییر میکنه 

و بعد از این مرحله ذهن شما تصاویر چاقیش کمرنگ میشه و آماده ی رفتن به سمت تصاویر لاعری هست .(پس من  الان این  همه آرامش دارم و این همه لذت میبرم  از خودم از مسیرم از خوردنم به خاطر عوض شدن تصاویر ذهنی هست و  من با وجود هر چیزی که میخورم اصلا نگران چاقیم نمیشم و خوب میدونم به زودی به جسم جدیدیم که در وزن ۵۹ کیلو و سایز ۳۸ هست میرسم و لدت میبرم  و من در راه درست دارم قدم بر میدارم   و اصولی دارم لاغر میشم )