گام ۸: علت اصلی چاقی چیست؟

ادامه  نکات آموزشی متن .

نکته ۱۲ ، تکرار در آموزشها بسیار تاثیرگزار است و یاداوری آن راحت است . 

هرچقدر ما بیشتر تکرار کنیم ذهن ما در به کار بردن اطلاعات لاغری راحتتر عمل می کند . 

در حقیقت از این نکته میشود به این باور رسید که نه تنها لاغر شدن راحتترین کار دنیاست بلکه  لاغر شدن روز به روز راحتتر و راحتتر میشود . 

پس هرچی بگذرد و بیشتر یاد بگیریم و بیشتر تکرار کنیم  لاغر شدن برای ذهن راحتتر میشود و راحتتر از آن استفاده می کند . 

نکته ۱۳  وقتی کمتر یاد بگیریم بیشتر فکر می کنیم تا یادمان بیاید اما وقتی بیشتر تکرار میکنیم کمتر فکر می کنیم و راحتتر عمل می کنیم . درست مثل رانندگی که هر چقدر بیشتر تکرار می کنیم راحتتر عمل می کنیم . 

نکته ۱۴ – وظیفه ذهن هدایت ما در زندگیست . 

پس ذهن ماست که باید یاد بگیره و با لاغریمون موافقت کنه و تا اون نخواد ما لاغر نمیشیم . 

برای اینکه اون اجازه بده ما لاغر بشیم باید از الگوهای خودش استفاده کنیم . باید تاییدش کنیم . ما باید با ذهنمون در تناسب قرار بگیریم تا با هم هم جهت بشیم و ذهن انگیزه ی یادگیری تناسب رو پیدا کنه . 

نکته ۱۵ – ذهن مسیر حرکت مارو در زندگی با استفاده از آموزشهایی که یاد گرفتیم نشون میده . 

و اگه لاغر شدن رو به خوبی یاد بگیریم و برامون کامل و روشن بشه ذهن برای هدایت ما از اون داده ها استفاده می کنه . 

نکته ۱۶- چاق شدن را یاد گرفتیم و جسممان چاق شد 

لاغر شدن را یاد میگیریم و جسممان لاغر میشود . 

نکته ۱۷ – چاق شدن نیاز به به روزرسانی ندارد چون ذهن به همان آموزشهای پیشین عمل می کند . 

نکته ۱۸ روشهای لاغری جسمی تنها جسم را تحت فشار قرار میدهد و ما با تحت فشار قرار دادن جسم نمیتونیم لاغر بشیم . 

مثلا ما بشینیم شب تا صبح قلم مو دست بگیریم نقاشی بکشیم وقتی هنوز یاد نگرفتیم مشخصه که نمیتونیم نقاش بشیم . بعد خودمون رو سرزنش کنیم چرا من نمیتونم نقاشی کنم . خب اصولشو هنوز یاد نگرفتیم چرا باید سرزنش کنیم خودمون رو . تکرار می کنیم یاد میگیریم . 

نکته ۱۹ تنها راه لاغر شدن یادگیری لاغریست . 

یادگیری هم اول شنیدن است بعد تکرار کردن توسط خودمان با نوشتن و خواندن و مرور کردن و تحلیل کردن . 

نکته ۲۰ یادگیری تعامل ذهن و مغز است . به نظر من ذهن متافیزیک مغز است . قوه مدرکه ی مغز است . مغز فیزیک است ذهن متافیزیک و نیروی آن . 

مثلا مثل لامپ و نور لامپ . لامپ فیزیک است و قابل لمس  و نور لامپ که همان برق است متافیزیک چون قابل لمس نیست . لامپ بدون نیروی برق روشنایی ندارد ولی برق هم بدون لامپ نمیتواند  روشنایی خود را نشان دهد . ذهن و مغز هم همین هستند . ذهن روشنایی مغز است . مغز فیزیک است و ذهن متافیزیک . 

نکته ۲۱ – ما از طریق جسم به آموزشها عمل می کنیم . 

از طریق دیدن شنیدن نوشتن حس لامسه 

نکته ۲۲ – پروسه چاقی : 

۱-یادگیری از طریق اطرافیان 

۲-تغییر وضعیت جسم و نمایش آنچه آموخته ایم 

۳- تکرار چاق شدن و بیشتر کردن مهارتها 

پس پروسه لاغری 

۱- یادگیری لاغری 

۲- تغییر وضعیت جسم (به جای کم خوردن و محدود کردن خودم  آنچه دوست دارم را میخورم . به جای اجبار در فعالیت بیشتر آنچه دلم خواست را انجام میدهم ) 

۳- تکرار و استمرار آنچه آموخته ام . 

نکته ۲۳ – لاغر شدن را خودمان باید یاد بگیریم . 

من لشکر یک نفره ام . در دنیای من و دهنم فقط من و اوییم . هیچ کسی از درون ما خبر ندارد . پس باورهایی که او هدایت می کند را میپذیرم تا بتوانم دوباره مثل قبل لاغری بیشتر را برای خودم خلق کنم . 

من مسئول لاغری خودم هستم و خودم باید لاغر شدن را خوب یاد بگیرم و به آموزشهایش عمل کنم . راحت باشم سخت نگیرم . لاغر شدن روز به روز آسانتر و آسانتر میشود . 

نکته ۲۴ – افرادی که چاقی را به ما یاد دادند توانایی آموزش لاغر شدن را به ما ندارند . 

باز هم جمله من لشکر یک نفره هستم . کسی که چاقی را به من یاد داده نمیتواند الگویی خوبی برای لاغری من باشد من باید فقط خودم بدون اینکه بخواهم بخواهم کسی مرا تایید یا تکذیب کند بلند شوم و با اعتماد به نفس در مسیر دلخواهم حرکت کنم . مسیری که یکبار ان را خلق کردم پس بار دیگر نیز میتوانم . 

نکته ۲۵ برای یادگیری لاغری تصمیم گرفتن عالیست . من تصمیم قاطع و راسخ خود را گرفته ام که لاغری را خوب یاد بگیرم و ان را تکرار و تکرار کنم تا الگوی ذهنی من برای لاغری راحتتر و راحتتر شود . 

ذهن که خیالش راحت باشد من محدودیتی برای او ایجاد نمیکنم و به من اعتماد کند خیلی راحت مرا لاغر می کند خیلی راحت . 

نکته ۲۶ من شگفتی ساز لاغری با ذهن هستم . عکس من در میان شگفتی سازان است . شگفتی اولم لاغر شدن و شگفتی دومم لاغر ماندن است و من اده ام تا شگفتی سومم را خلق کنم . من میخواهم بیشتر و بیشتر رموز لاغری را یاد بگیرم تا اندامم دلخواهتر و دلخواهتر شود . 

نکته ۲۷ – موضوع لاغری با ذهن اهمیت زیادی دارد . چون ذهن فرمانده بدن است و اگر او اجازه بدهد لاغری در بدن نمایان میشود . 

نکته ۲۸ – علت چاق شدن و لاغر نشدن استفاده از آموزشهای چاقی و استفاده نکردن از آموزشهای لاغریست . 

پس پاسخ سوال اول همین نکته ۲۸ است چرا لاعر نمیشم چون از آموزشهای لاغری استفاده نمیکنی . چون هنوز کم خوردن و زیاد فعالیت کردن رو عمل کردن به لاغری می دونی . چون رها و ازاد نیستی . چون هنوز میترسی . چون اون چی که دوست داری رو نمیخوری . چون اون زمان که دوست داری نمیخوری . چون اون طور که دوست داری نمیخوری چون هر اندازه که دلت میخواد نمیخوری . چون راحت نمیخوری . چون خودتو بستی . چون به خودت اعتماد نداری . چون به میلت اعتماد نداری . 

چون هنوز خوردناتو چاق کننده میدونی .  شاید الگدهای دیگه ات کم و بیش درست شدن ولی این الگوها هنوز درست نشدن . 

چون هنوز اعتماد به نفست کمه و تایید دیگران برات مهمه . چون هنوز خلوت خودتو دهنتو باور نکردی . چون هنوز نفهمیدی تنها راهنمای تو ندای ذهن و قلبته . همون که حالتو خوب می کنه . به قول استاد اسمشو هر چی میخوای بزار ولی باید عملی رو انجام بدس که حالتو خوب می کنه و انگیزه لاغری بهت میده . پس یک جهت باش مثل همون وقت با اشتیاق حرکت کن که الان مسیر لاعری یرات راحتتره چون ۴ سال یاد گرفتی و تکرارش کردی . پس تو که ۲ تا شگفتی ساختی سومیشم میتونی بسازی .

خدایا به خاطر حال خوبم شکر 

سلام . 

سوالات ذهن چاق با سوالات ذهن  خوش اندام متفاوت است .

ذهن خوش اندام  اصلا چرایی ندارد . 

او خوش اندام است . 

خوش اندام یعنی چه ؟ 

خوش اندام از نظر من یعنی اندامی که  با فکر خوش ساخته شود . 

فکر خوش یعنی افکاری که به انسان حس خوش می دهند . 

حس خوش یعنی توجه کردن به موارد دلخواه  . 

مسلما توجه کردن به موارد نادلخواه حس خوشی در ما ایجاد نمی کند . 

خب موارد دلخواه هر کسی با شخصی دیگر تفاوت دارد . 

نحوه نگرش افراد با هم متفاوت است . 

پس قطعا چیزی که برای من خوشایند است و حال خوش تولید می کند ؛ برای شخص دیگر ممکن است خوشایند نباشد و برای او حال بد تولید کند . 

و تفاوت ما انسانها هم دقیقا در خواسته های دلشان است که

 این تفاوت در خواسته ها در انسانها نگرشهای مختلف  ایجاد کرده است . 

اگر انسانها دل خود را معیار انتخاب قرار دهند و نه سخن دیگران را حالشان همیشه خوب است . و همه به این درک برسند که انسانها در انتخاب دلخواهشان آزاد هستند ؛ پس در نتیجه همه با هم به تفاهم میرسند و کسی با کسی نمیجنگد . 

خب حالا من به دلم توجه می کنم تا ببینم دلم چی میخواد . 

دل من  اینارو میخواد : 

۱- لاغر شدن همراه با حس رهایی 

۲- بچه دار شدن همراه با حس رهایی 

۳- پولدار شدن همراه با حس رهایی 

داشتن همه ی اینها یعنی داشتن تفکر سالم . 

تفکر سالم هم یعنی تفکری همسو با دل . 

یعنی تفکری همسو با خدای دل . 

دل هم که همواره خیر میخواهد . پس خواسته های من همه خیر است . 

من ایمان دارم دل من طالب خوبیهاست طالب حقه و من همه چیز و حق میبینم . 

حتی اگه کسی در ستم کردن کردن به دیگران حالش خوب میشود خب در مسیرش قرار میگیره و انسانهایی جذب اون میشن که میتونه بهشون ستم کنه و بر عکس کسانی که در ستم کشیدن راحت هستند افرادی جذبشون میشن که میتونند بهشون ستم کنند و هردو طرف در ستم کردن و ستم کشیدن حالشان خوب است . 

اگر هم حالشان از نظر ما بد است ولی خودشان از همان حال بد انرژی میگیرند و زندگی می کنند . یعنی حال آنها از نظر ما بد است ولی خودشان در همان حال بد و رنج لذت میبرند . 

این تفکر شاید خیلی تفکر سیاهی باشد ولی اصول چنین تفکری همسو با قوانین الهیست و برای همین است که وجود دارد  . 

اما تفکر سفید من  اینست که من طالب محبتم پس افرادی جذب من میشوند که عشق را بر من جاری می کنند و دوستم دارند .  من طالب عشق ورزیدن هستم پس افرادی در مسیر من ظاهر میشوند که محبت پذیرند و میتوانم عشقم را نثارشان کنم . این راه هم مطابق قوانین الهیست . 

خب هر دو گروه هم گروه  اول و هم گروه دوم به خواست دلشان میرسند . 

و من با توجه به تمایلم این دوراه را انتخاب می کنم . گاهی ممکن است در مسیر ستم باشم و گاهی در مسیر عشق . 

اما انتخاب من در هر لحظه همان مسیر را برای من آشکار می کند و تکرار انتخابهای من شخصیت غالب مرا میسازند . 

شخصیت من بر اساس انتخابهایم در هر لحظه شکل میگیرد و فقط کافیست من در هر لحظه به انتخابهایم توجه کنم تا شخصیت و سرنوشت خود را بسازم . 

اما انتخاب من در مسیر خوش اندام بودن  چیست ؟ 

انتخاب من انتخاب دلم است . 

انتخاب من بر مبنای رهایی و آزادی است . 

انتخاب من متناسب و همسو با خدای دلم  است . 

من به انتخابهایم ایمان دارم . 

انتخاب من کم خوردن یا متناسب خوردن نیست . 

چون این انتخابها به بدن من آسیب میزنند . 

انتخاب من رها خوردن است . 

هر وقت که دلم بخواهد میخورم . هر چی که دوست داشته باشم میخورم . هر اندازه که دلم در اون لحظه بخواد میخورم و هرطور که دلم بخواد میخورم . 

خب این از نظر من یعنی رهایی در خوردن . 

بهترین الگوی من برای خوردن اینه . 

این خواست دل منه 

بدنم میپذیردش . 

در این رها خوردنه شکم من خوب کار می کنه و  از گوارشم راضی هستم . سنگین نمیشم . حالم بد نیست . 

حتی اگه گاهی اوقات عذاب وجدانم بگیرم اونم بد نیست . چون اونم حسیه که داره پاکسازی می کنه منو بهم ایست میده دیگه بسه از این مسیر نرو که حالت بد میشه . چراغ قرمز منه . پس همونم راهنماست . 

وقتی عذاب وجدان میاد من دیگه نمیخورم . دیگه دلم نمیخواد بخورم . 

وقتی دستور خوردن صادر میشه خب دلم میخواد بخورم این یعنی چراغ سبز . 

من اینطوری به کاهش وزن ۲۰ کیلو رسیدم . 

این جی پی اس من بود در اون ایامی که به این روش عمل میکردم .

ولی بعد از  یه مدت میدیدم خب باز داره حرف از تناسب رفتاری میشه و در نظر من  تناسب رفتاری با رهایی در رفتار با هم فرق داشت . 

اشتباه من این بود که من اسیر گفته های دیگران شدم و  اعتماد به نفسم از بین رفت . چراغ راهنمامو گم کردم و باز شروع کردم به عمل کردن به  تفکرات چاق کننده . از غذا  ترسیدم . در خودم حس محدودیت ایجاد کردم . اندازه میزاشتم برای خودم حالم بد میشد باز رها میکردم پرخوری میکردم عذاب وجدان می اومد باز محدود می کردم و خلاصه روند تناسب رفتاری در من حس اسارت در مسیر چاقی ایجاد کرد . 

علت شکست من این بود که من خودمو رها کردم و منتظر تایید دیگران شدم . 

من لشکر یک نفره بودن خودمو فراموش کردم و خواستم از بیرون تایید بشم تا بفهمم راه درونم درسته یا نه . 

در حالیکه من باید تایید خودمو در مسیر میدیدم . شاید کسی دیگه از راه من نتیجه نگیره و حس چاقی درش ایجاد بشه ولی راه من در من حس لاغری ایجاد می کرد انگیزه لاغری ایجاد میکرد . مسیرمو باز میکرد . من هیچ وقت اون روزا رو یادم نمیره که چه عشقی کردم . چه اشتیاقی داشتم و یک جهت در مسیر تناسبم حرکت میکردم . 

من کوچکترین تمرکزی روی رفتارم نداشتم چون باور کرده بودم که رفتار من واکنش ذهن منه ‌ 

باور کرده بودم ذهن من واکنش دل منه . 

و من دلم هرچی بخواد همون اتفاق برام میفته . حتی یادمه من ماه دوم باردار هم شدم از بس که تفکراتم رهاگونه شده بود .اما بچه سقط شد و ماه بعدش نتایج لاغری منم متوقف شد . چون باز هم افکار چاقی و نازایی بر ذهنم هجوم آوردن و منو اسیر خودشون کردن . 

علت شکست من توجه به تایید دیگران بود . 

هنوزم این باور در من هست که وقتی دیگران تاییدم کنند یعنی راهم درسته و اگه تاییدم نکنند یعنی راهم غلطه . 

عاملی که منو شکست داد و متوقف کرد در مسیر این باور بود . 

من دیگران رو بیشتر از خودم قبول داشتم در حالیکه من از راه خودم راه دلخواه خودم نتیجه گرفته بودم . 

دو نتیجه بزرگ . دو نتیجه دلخواه . 

میخوام این تایید دیگران رو از روی خودم بردارم . 

میخوام خودم لشکر یک نفره ی خودم باشم . 

خدا با منه و حمایتم می کنه  .

میخوام بهش اعتماد کنم . 

اون تاییدم می کنه . 

راه لاغری من فقط یه الگوست 

در ۴ چیز خلاصه میشه . 

من در هرزمان هرچه که دوست دارم به هر اندازه که دوست دارم و هر طور که دوست دارم می خورم و خوش اندام ترینم . 

آخ که چقدر این  باور به من حال میده و ذهن منو  از تمام قید و بندهای خوردن رها می کنه . 

من اندامم خیلی خوبه و واقعا دوسش دارم . 

و میخوام این الگو رو در زندگیم دوباره جاری کنم . چراغ سبز در این مسیر برای من روشنه . 

و من رها و آزاد خوش اندام تر از قبلم میشم . 

خدای خوبم ممنون که با چراغ سبزت منو تایید می کنی . 

این راه فقط راه خود منه . هیچ کسی رو بهش سفارش نمیکنم مگر کسی که خودش دلش بخواد . من فقط راهمو با کیفیت طی می کنم  تا کمیت هدف رو ببینم . کمیت هدف هم مطابق سایر الگوهایی که در اینجا یاد گرفتم بدون عجله بهش میرسم . 

خدایا شکرت . 

سلام مجدد 

دیشب گام هشت رو انجام دادم نصفه خوابم برد 

امروز دوباره اومدم تا دوباره از ذهنم اطلاعات بکشم بیرون 

چرا چاق شدیم و چرا لاغر نشدیم ؟ 

ما شاید بهانه بیاریم و بگیم خودمون چاق نشدیم و مقصر رو والدین و یا اطلاعات موجود در ژن بدونیم که البته یاد گرفتیم این یک باور بسیار غلط است . 

ولی قطعا لاغر نشدنمون یک انتخاب هست . 

یعنی شاید ما بتونیم مسئولیت چاق شدنمون رو به عهده ی دیگران بزاریم ولی قطعا مسئولیت لاغر نشدنمون به عهده ی خودمونه . 

چرا چاق شدم ؟ چون باورش کردم . 

چون دوسش داشتم چون تا یه سنی حس میکردم چاقی زیباییه . 

چون اون زمان همه چاقی رو مزیت می دونستند . هرکی چاقتر بود زیباتر بود . 

آیا پدر و مادرمون زورمون کردند که چاقی رو باور کنیم ؟ 

آیا ژنتیکمون زورمون کرد که چاقی رو باور کنیم ؟ 

نه . 

پس مسئولیت چاق شدن هم به عهده ی خودمون هست . 

ما چاقی رو در سر نوشتیم . 

تکرارش کردیم . عادت کردیم . 

و در اون ماهر شدیم . 

مهارت در چاق شدن باعث شد ما باورهای جدیدی رو از چاقی بپذیریم . مثل اینکه ما مثل آب خوردن چاق میشیم . مثل اینکه چاق شدن چقدر راحته . 

و ….

ما اون زمان نمیدونستیم چرا چاق میشیم . چاقی رو طبیعت بدن خودمون می دونستیم . و میگفتیم ما خانوادگی چاقیم . ژن چاقی داریم . غذامون زیاده که چاقیم . نمیتونیم کم بخوریم . از حال میریم . موهامون میریزه . وای چقدر فرمول که باعث میشد چاقی برامون راحت تر و لاغری برامون زجر آور بشه . ما ریشه ی چاقی رو نمیدونستیم . که دقیقا همین باورهاست که ذهنیت ما رو نسبت به جسممون شکل میده . 

چرا چاق شدم ؟ 

چون بهش توجه کردم . چه توجه خیر و چه توجه شر . 

ازش متنفر شدم . 

میخواستم ازش فرار کنم . 

غافل از اینکه اون با این کارا پررنگ تر و پررنگ تر میشد و مسیر چاقی روز به روز قدرت بیشتریدر ذهنم می گرفت . 

هنوزم چاقی برام تلخه . 

اینکه چرا بهش عادت کردم . 

چرا چاق شدم ؟ چون اولش لذت بردم و بعدش رنج و سرزنش و تحقیر ‌ 

چرا چاق شدم ؟ چون احساس شکست کردم . 

چرا چاق شدم ؟ چون چاق بودن رو نوعی احساس کمبود برای خودم می دونستم . احساس بدهکار بودن به زمین و زمان . 

من به چاقیم ایمان داشتم . 

هنوزم دارم . هنوزم فرمولهاش فراموشم نشده . 

استاد چاقی برام رنجه . ناسلامتیه . دلم نمیخواد مرورش کنم . رنج می کشم . من دوست دارم لاغر بشم . 

من دوست دارم ذهنم مسیر لاغری رو بره . من از لاغر شدن لذت میبرم . 

تناسبی که لذتبخشه . 

تناسبی که آرام آرام اون رو در جسمم مشاهده می کنم . 

تناسبی که دوست دارم همیشه انتخابش کنم . 

چرا چاق شدم ؟ بریم سراغ فرمولهای خوردن 

چون خوردن رو برای خودم مساوی لذت و نخوردن رو برای خودم مساوی رنج قرار داده بودم . 

چون احساس گرسنگی دائمی رو به خودم تلقین می کردم 

چون خوردن تمام زندگی من بود و خوردن مساوی با چاقی ‌ 

هنوزم در ذهن خیلی از ما خوردن مساوی با چاقیه 

حتی یه لقمه هم که میزاریم دهنمون مساوی با چاقی 

دیگه وای به لقمه های اضافه 

چه قدرتی بهشون میدیم .

چرا چاق شدم ؟ 

چون خوردم و خوردم و خوردم . 

چرا خوردی ؟ 

چون لذت میبردم . 

چون دوست داشتم . 

چون به خوردن معتاد شده بودم . 

خوردن یعنی چی ؟ 

خوردن یعنی لذت . تو از درون احساس رنج داری خالی بودن می کنی . انرژی نداری . ناراحتی . اندوهناکی و دنبال لذت می گردی و از اول برای اینکه گریه نکنیم یه چیزی دادن بخوریم و حواسمون رو پرت کردند با خوردن و الگوی اولیه شکل گرفت . 

خوردن مساوی با لذت .

خوردن مساوی با چاقی 

لذت مساوی با چاقی 

وای که این فرمولها هنوزم هستن . وقتی بهشون توجه میکنم هست . اما دیگه جولان نمیدن . 

چون یه درخت جوان در کنارش داره رشد میکنه . درختی که روز به روز باراورتر میشه . 

چرا چاق شدم ؟ چون بلد نبودم . چون نمیدونستم . چون خبر نداشتم . احساس میکردم نیرویی داره منو چاق می کنه ولی نمیدونستم اون نیرو چیه . 

چون خودم رو نمیشناختم . چون نمیشناختم کار با ذهن رو . 

چرا چاق شدم ؟ چون چاقی رو برای خودم نوشتم و نوشتم و نوشتم و نوشتم . 

چرا چاق شدم ؟ چون از خوردن ترسیدم . هنوزم میترسم . چون از پرخوری ترسیدم . هنوزم می ترسم . 

خب پرخوری چاقم میکنه . 

خب چرا چاقم میکنه چون وقتی پرخوری میکنه احساس سنگینی می کنی . اون سنگینی . حال بد . پر بودن شکم حالت رو تا مدتی بد میکنه .

میخوابم که حال بدم احساس نشه . 

بعد از اینکه از خواب بیدار میشم حالم به شدت بده . یا عمل زشتم می افتم . احساسم بد میشه . 

پرخوری احساس منو تا مدتها بد می کنه . منو از مدار تناسب ذهنی خارج می کنه . 

و دوباره احساس چاقی میکنم . 

چون در ذهن من به اندازه خوردن مساوی با تناسب هست . 

ولی چرا پرخوری می کنم . چون پرخوری مساوی با لذت موقت هست . 

چون نمیتونم از اون لذت موقت بگذرم

تا لذت دائمیم بیشتر بشه . 

چون ذهنم هنوز متقاعد نشده این فرمول رو تغییر بده . چون ذهنم در لحظه زندگی میکنه . 

چون ذهنم در هم اکنون زندگی میکنه . آههههاااااااا

من باید فرمول لذت لحظه ای رو تغییر بدم . 

وااااای خدایا شکرت . خدایا شکرت . 

در ذهن من پرخوری = لذت لحظه ای تعریف شدهههههههه . 

خدایا شکرت پیداش کردم . 

علت اینکه نمیتونم از پرخوری ذهنی بگذرم لذت لحظه ای هست . 

همون لحظه . همون مکان . همون جا . من با خوردن لقمه های اضافه در اوج لذت غرق میشم . 

من از خود بیخود میشم . 

من از اگاهی خارج میشم و همون لحظه به لذت بیکرانه ها متصل میشم و میخوام این حالت رو هی تکرار کنم . پس هی میخورم و هی میخورم تا به اون لذت ادامه بدم ولی اون لذت درست مثل جرقه های اول آتیش که یهو شعله می کشن و یهو خاموش میشن گذرا هستن و بعد خاکستر حال بده که با من می مونه . 

چرا چاق شدم ؟ 

خب با همه ی این تفاسیر و پیدا کردن ریشه ی عمیقتری از چاقیم و اینکه بهش آگاه شدم حالا می تونم صد درصد بگم علت چاقیهای من خوردنم بود . زیاده خوری و وابسته شدن به خوردن و ترس از دست دادن اون لذت کاذب هرگز نذاشت من فرمول خوردن رو تغییر بدم . 

خوردن من ذهنیه . عشق به خوردن در من ذهنیه . 

اعتیاد به خوردن در من ذهنیه . 

رفتار بیرونی فقط یک نمایشگره که خیلی اوقات با گرفتن جلوی خودم اون نمایشگر و تغییر میدم . ولی من همیشه دنبال ریشه بودم . 

وای خدا یه بار بزرگی از روی دوشم برداشته شد . 

نمیدونم چطور حسم و بگم . 

استاد ازتون ممنونم که با این تمرینات عالی مارو مشتاق می کنید که بگردیم ریشه های چاقی رو پیدا کنیم . 

لذت لحظه ای و غرق شدن در بیکران لذت . لذت بردن از این لذت موقت . وای خدا چه توهماتی در ذهن من هست ‌ . 

چاقی تا عمق وجودم ریشه دوانیده . 

و من امروز یک ریشه ی ضخیم را از خاک ذهنم بیرون کشیدم . 

خدایا حس خارج کردن یک تومور مغزی رو از ذهنم دارم . 

من یک ریشه ی دیگه رو هم خارج کردم . 

دلم میخواد بازم به کندوکاو ادامه بدم ولی حس میکنم باید همینجا متوقف کنم و به سوال بعد برم .

چرا لاغر نشدم؟ 

لاغر نشدم چون ترسیدم . ترسیدم که لذت خوردن رو از دست بدم . ترسیدم چون نمیخوام لذت خوردن برام از بین بره . نمیخوام لذت حرکت نکردن و استراحت برام از بین بره . 

من خوردن و خوابیدن رو دوست دارم . چون خوردن و خوابیدن بزرگترین لذت یک انسان است . 

ولی همه ی اینها اندازه داره . 

چرا ذهن نمیفهمه همین استراحت کردن زیاد حال آدم رو بد میکنه . چون اون فهم نداره . ذهن فقط حس رو میفهمه . قدرت تجزیه و تحلیل کردن نداره . اون فقط حس مارو میگیره و همون رو تحویل میده . 

پس ما باید حس لذت کاذب رو برای ذهن تبدیل به رنج کنیم . 

باید به ذهن دیکته کنیم لذت لحظه ای رو باور نکنه و بر عکس لذت دائمی رو باور کنه . 

ولی حتی برای ذهن من اون لذت کاذبه لذت حقیقی معنا پیدا کرده . 

یعنی چون در اون لحظه به ابدیت متصل میشه دیگه هیچی نمیفهمه و اون فرمول رو لذت ابدی میدونه حتی اگه بعدش کلی حال بد بیاد سراغم 

استاد واقعا چطور میشه این حس رو پاکسازی کرد ؟ 

فکر میکنم علت لاغر نشدن من دقیقا همین حس باشه . 

نمیخوام از این لذته که وصل میشه به ابدیت جدا بشم و ذهنیتم رو نسبت بهش تغییر بدم . 

درست مثل قاتلی که از قتل لذت میبره .اون با کشتن آدما به لذتی وصف نشدنی متصل میشه وبازم تکرار میکنه فارغ از مجازاتش و حتی نابودی خودش یا شهوترانی که در اوج شهوتش به ابدیت متصل میشه و برای اینکه دائما اون لذت رو به همراه داشته باشه بازم اون کارو  ادامه میده . یا مثل معتادی که با مصرف مواد مخدر به اوج لذت میرسه و اون لحظه حس وصل شدن به ابدیت رو داره یا فرمول مرگ که آدما موقع مرگ درست حس وصل شدن به ابدیت رو دارند برای همین میمیرند و مردنشون ادامه دار میشه .

اینا در ذهن منه و شاید شما و یا دوستان دیگه این باورها رو نپذیرید . 

به هر حال علت لاغر نشدن من ریشه های چاقیه که تا عمق جانم نفوذ کرده و باید شناخته بشن تا بتونم برطرفشون کنم . 

حالا اینکه این واکاوی ذهنی چقدر زمین ذهنم رو خراب میکنه مهم نیست . چون حس کشاورزی رو دارم که زمینش رو شخم میزنه تا اون رو آماده کنه برای ساختن بذرهای جدید و لذت بخش . 

چرا لاغر نمیشم ؟ 

چون فرمولهایی از چاقی هنوزم در ذهنم هست که نمیزارن درخت لاغریم جون بگیره . چون آبش رو می دزدن . 

چرا لاغر نمیشم ؟ 

چون هنوزم نیاز به واکاویه نیاز به تلاش ذهنیه . نیاز به اینه که بری تا عمق . بری و بری و بری تا آگاه بشی . آگاه و آگاه تر . 

چرا لاغر نمیشم ؟ چون قدرت آفریینش هنوز دست چاقیه و خدای تو هنوز خدای چاقیه . 

چرا لاغر نمیشم ؟ چون هنوزم خدای لاغریت اونقدر قدرتمند نشده . خدای چاقی پرررنگتره . 

چرا لاغر نمیشم ؟ چون توجهت به خدای چاقیه هنوزم باورت اینه اون

قویتره چون هنوزم ایمانت به خدای چاقی بیشتره . 

ولی من ایمان دارم به خدای لاغری . بله ولی باید بیشترش کنی . بیشتر . بیشتر . تو باید در لاغری به ابدیت وصل بشی . تو باید جای ریشه هایی که امروز پیدا کردی و کشیدی بیرون بذر لاغر شدن بکتری . تو باید لذت لحظه ای رو تبدیلش کنی برای لاغری . تو باید دقیقا از نخوردنهات احساس لذت لحظه ای کنی و به بی نهایت متصل بشی تا ریشه ی لاغریت عمیق و عمیقتر بشه . 

تو باید لاغر شدنت رو بازم عمیقتر و عمیقتر و عمیقتر کنی . بذرها رو ته ذهنت بکار . 

لاغر شدن وصل شدن به ابدیت . 

در لحظه باید ازش لذت ببری . باید لاغر شدن و عشق به لاغرشدن و مهمتر از اون لذت لاغری رو جایگزین اون ریشه ی ضخیمی که پیدا کردی کنی . این بذر درست مثل همون ریشه قوی میشه . تکرارش کنی . در لحظه و آگاهانه باید از نخوردن و انتخاب نکردن اون لقمه های اضافه لذت ببری . همون لحظه از انتخاب نکردنش به لذت ابدی متصل شو . تو میدونی لذت ابدی چیه . فقط کافیه به جای خوردن اون لقمه هایی که تورو به لذت ابدی متصل میکنه نخوردن اون رو انتخاب کنی . درسته شاید نخوردن چون چیز بیرونی نیست حسش نکنی . ولی می تونی یه چیزی جاش بزاری . البته باید بگردیم ببینیم چی میشه جاش گذاشت . شاید دوقدم بیشتر شاید ظرف شستن . شاید نوشتن در دفتر . شاید نوشتن در ذهن . قطعا میتونی پیدا کنی . البته پیدا کردی . خیلی وقته پیدا کردی . 

میدونی باید چیکار کنی . تو خالق عادات خودت هستی . مهم پیدا کردن ریشه بود . 

خدایا سپاسگزارم . 

گرچه دلم میخواد بازم ادامه بدم ولی فکر میکنم دیگه همینجا کافی باشه . من امروز در نوشتن به ابدیت متصل شدم . پس نوشتن بهترین جایگزین برای خوردن برای اتصال به ابدیت هست . 

خدایا سپاسگزارم .

استاد ازتون بی نهایت سپاسگزارم .